Książka bardzo potrzebna mieszkańcom powiatu wejherowskiego, choć fabuła dość wtórna, przeterminowana. W Wejherowie jednak nie muszą o tym wiedzieć. I dobrze.

Przedsięwzięcie bardzo ambitne i wymagające, dlatego też się nie udało. Poprzeczka, ustawiona na samym początku zbyt wysoko, była nie do pokonania. Tu trzeba by zawodowego pióra, a takich w Polsce mamy kilka.

Właściwie po przeczytaniu "roznegliżowującej" książkę zapowiedzi Stanisława Janke oraz lekturze pierwszego rozdziału powieści, gdzie autorka od razu kładzie wszystkie karty na stół, czytać dalej się odechciewa. Nie ma w tym tajemnicy, magii, nie czuje się ręki rasowego prozaika. Jałowe są partie opisowe (bardzo ubogie) oraz rys psychologiczny postaci - dość płytki.

Czuć oczytanie autorki w niewysokiej literaturze, czuć też rękę pisarki dla dzieci. Nie, to nie mogło się udać.

Polecam lekturę Pasażerki Zofii Posmysz. Tam mamy również zderzenie, choć chodzi o Holokaust. Powieść Posmysz - mistrzostwo. Zwłaszcza dialogi.

Pomimo to brawo dla Pani Drawz. Przecież nie chodziło tutaj o mistrzostwo świata.

Książka bardzo potrzebna mieszkańcom powiatu wejherowskiego, choć fabuła dość wtórna, przeterminowana. W Wejherowie jednak nie muszą o tym wiedzieć. I dobrze.

Przedsięwzięcie bardzo ambitne i wymagające, dlatego też się nie udało. Poprzeczka, ustawiona na samym początku zbyt wysoko, była nie do pokonania. Tu trzeba by zawodowego pióra, a takich w Polsce mamy...