Po powieść Małgorzaty Falkowskiej sięgnęłam przede wszystkim z czystej ciekawości, ponieważ ostatnio przewija mi się przed oczami cała masa pochwał wystosowanych w kierunku autorki. Drugim z powodów była chęć pośmiania się. Nie pamiętam kiedy czytałam ostatnio komedię z prawdziwego zdarzenia, a po opisie na okładce ta wydawała mi się idealna.

Poznajemy sześć dziewczyn. Jedna ładna i… i tyle. Druga perfekcjonistka. Trzecia przyszła Chodakowska. Czwarta wzięty psycholog. Piąta znudzona pracą. No i Berka. Berka jest bardzo kreatywna i zakręcona! Wręcz przerażająco…
Początkowo wpadałam w panikę. Po przedstawieniu dziewczyn nie potrafiłam zapamiętać która która. Oczywiście, jak to zwykle bywa w takich przypadkach, mój stres okazał się bezpodstawny, bo autorka pozwala na swobodne poznanie dziewczyn w trakcie czytania. Drugą myślą jaka mi się nasunęła było: „Jakim cudem one się wzajemnie tolerują?”. No i tu pojawił się już pierwszy komediowy wątek tego przedstawienia. One się nie tolerują. Warczą na siebie przy każdej możliwej okazji, kpią z siebie i nie pokładają w sobie nawzajem najmniejszej wiary. Jednak wedle zasad długoletniej przyjaźni, cokolwiek by się działo zawsze trzymają się razem.

Berka początkowo jest przerażona swoim planem, ale później… Później zauważa, że koleżanki naśmiewają się z niej, nie wierząc ani przez chwilę, że 364 dni wystarczą jej na znalezienie męża. Uderza to w jej godność, no i się zaczyna!
Przyznam szczerze, że jestem pod ogromnym wrażeniem kreatywności autorki. Miejsca i sytuacje, w których Bernadetta poznawała potencjalnych kandydatów przyprawiają o zawrót głowy. Dziewczyna ani przez chwilę nie ustaje w próbach, angażując w to najlepszego przyjaciela, a nawet rodzinę! Każda randka wywołuje salwy śmiechu. A to z nieporadności Berki, a to z samych kandydatów, którzy często prezentują sobą tylko ładne opakowanie. Albo nawet i tego nie mają.
Magia książki tkwi w realności zdarzeń i miejsc, które zna spora większość z nas, ale przede wszystkim autentyczności występujących w niej postaci. Są bezpośrednie, nieprzesłodzone, wyraziste o indywidualnych cechach charakteru. Mówią co myślą, często posługując się ciętym językiem, bynajmniej nie starając się ubierać zdań w jak najładniejsze słowa.

Czy dobrze się bawiłam z tą komedią?
Początkowo Bernadetta mnie drażniła. Mimo że jest zapaloną miłośniczką literatury uważałam ją za płytką i głupiutką. Wrażenie to jednak szybko się zaciera, kiedy sobie uświadomić, że to niezobowiązująca, lekka i zabawna historia, która chce mnie po prostu odprężyć. No i rzeczywiście długa przerwa w czytaniu komedii dała się we znaki, bo podeszłam do książki zbyt sztywno. Jako miłośniczka dramatów interpretowałam wszystko dosłownie, oburzając się co rusz na kolejne pomysły i śmiałe wątki. Zupełnie niepotrzebnie. Bo kiedy tylko dałam się ponieść fali, książka otworzyła przede mną furtkę do fantastycznej zabawy. Zabawy, po której bolał mnie brzuch ze śmiechu, a sześć przyjaciółek stało się bliższe.
Jedyną, sporą wadą powieści jest to, że momentami jest strasznie przegadana. Długie ciągi myślowe, bądź mało istotne wydarzenia opisywane, choć lekko i zabawnie, to jednak z mozołem, męczą. W tekście zawarte jest zbyt wiele nieważnych dla fabuły sytuacji.

Choć przygody Berki kończą się na tej części, sama jej postać nie znika. Jest to pierwszy tom przygód całej szóstki przyjaciółek.
Jedno, co z pewnością można powiedzieć, to to, że bohaterka nie może narzekać na nudę. Są fragmenty, że fabuła pędzi jak na złamanie karku, obfitując w bynajmniej niecodzienne zdarzenia i propozycje. Zakończenie jest bardzo przewidywalne, ale tym razem nie jest to wada. Bo nie o cel chodzi, a o przekomiczną drogę, jaką Berka do niego dotarła. Drogę z tyloma wybojami, zakrętami i ślepymi uliczkami, że nie sposób przejść nią obojętnie.

Po powieść Małgorzaty Falkowskiej sięgnęłam przede wszystkim z czystej ciekawości, ponieważ ostatnio przewija mi się przed oczami cała masa pochwał wystosowanych w kierunku autorki. Drugim z powodów była chęć pośmiania się. Nie pamiętam kiedy czytałam ostatnio komedię z prawdziwego zdarzenia, a po opisie na okładce ta wydawała mi się idealna.

Poznajemy sześć dziewczyn....