Akcja powieści zaczyna się w dość specyficznym, ale i niesamowicie ciekawym miejscu - w klinice psychiatrycznej. Obecni tam pacjenci są bardzo osobliwi i wrażliwi, choć niektórzy z nich skrywają w sobie wiele tajemnic. Główni bohaterzy są grupą o rozbieżnych charakterach: Aurelia, która ciągle przeżywa śmierć jednej z postaci w swojej książce; Rajmund, który wszędzie widzi niejaką "Melę", pomimo że nikt jej nigdy nie widział. Oraz najmłodsza z nich Inez, która ma dar do snucia pięknych opowieści i to właśnie na jej historii opiera się większość powieści. Każdy z nich jest jedyny w swoim rodzaju, ale każdy skrywa w sobie tajemnice, które robią z nich całkowicie innych ludzi. 

- Pewna jest tylko śmierć - odezwała się Inez. - W poukładanym świecie wszystko może się zdarzyć. I to, co najgorsze, i to, co najlepsze.

Jedna z głównych bohaterek - Inez, przez większość powieści snuje swoją głęboką i bardzo rozległą opowieść. Pozwala poznać czytelnikowi niejaką Magnolię i towarzyszącą jej przyrodę oraz tamtejszych mieszkańców. Ze szczegółami oddaje obecny tam klimat i wydarzenia a także pokazuje chwile, w których życie bohaterów diametralnie się zmienia. Dla każdego znajduje się miejsce idealne, w którym dana osoba czuje się swobodnie i wie, że jest tu zawsze mile widziana. Obserwujemy Daniela, który w opowieści owej Inez szuka swojego miejsca na świecie i odnajduje siebie. Towarzyszy temu wiele zabawnych, ale i intrygujących sytuacji. 

Tak to bywa - usłyszeli po chwili oniryczny głos Inez - że ludzie nie dostrzegają dobrych i pięknych rzeczy, które mają na wyciągnięcie ręki, więc czasem trzeba ich pozbawione sensu działania skierować na odpowiednie tory.

Oprócz najrozleglejszej opowieści Inez mamy również okazję bliżej poznać pozostałych bohaterów, Rajmunda i Aurelię. Oboje są bardzo specyficzny, ale wcale nie cierpią na psychiczne urazy. Są osobami niesamowicie wrażliwymi, które są chytre i przenikliwie. Właściwie każdy z przedstawionych bohaterów ma w powieści swój cel i jest na swój sposób skryty. Nie otwierają się od razu, lecz po poznaniu ich dawnych losów, czytelnik doskonale zdaje sobie sprawę, co tak naprawdę kryje się za ich pobytem w klinice psychiatrycznej. Nie wszyscy są tam sobą i wiele osób jest świadomych oszustwa innych. Nie wiadomo, komu mogą zaufać. 

Zamarli na wieczność, w której dwoje ludzi, zagubionych jak oni, niewiele znaczy. Zagubionych w czasie, zostawiającym za sobą wszystkie zdarzenia, zupełnie nieświadomych gestów, które mówią o wiele więcej niż słowa.

Tematyka książki jest dość innowacyjna i mimo wszystko intrygująca. Byłam bardzo ciekawa jak autorka rozwinie akcję powieści i nie zawiodłam się pod tym względem. Jedynym minusem jest fakt, że czytelnik jest zbyt długo wprowadzany w historię i przez wiele początkowych stron nie dzieje się zupełnie nic ciekawego. Wszystko nabiera tempa dopiero w połowie powieści, co niektórych może niestety zniechęcić. Koniec nie jest specjalnie zaskakujący, ale pomiędzy wydarzeniami można spodziewać się kilku zwrotów akcji oraz tajemnic, które nagle odnajdują światło dzienne. 

W pewnym momencie historie opowiedziane przez bohaterów zazębiają się i łączą z ich życiem codziennym, co jest dość udanym zabiegiem. Przedstawione postacie poszukują swojego szczęścia na ziemi oraz miejsca, w którym czują się bezpiecznie. Czekają na małe cuda, które całkowicie odmienią ich dotychczasowy los i będą mogli rozpocząć nowe życie, zapominając o poprzednim.

Justyna Ziemińska