Tak jak "Promyczek" tak i "Gus" wywarły na mnie ogromne wrażenie. Druga część jest równie dobra jak pierwsza. Może mniej w niej dramatyzmu i wzruszeń, jednak mimo to gra na emocjach i wywołuje zarówno łzy, jak i uśmiech. Autorka ma niesamowitą umiejętność przedstawiania sytuacji pozornie smutnych, a czasami wręcz tragicznych w ciepłych barwach, co łagodzi obraz i wywołuje uśmiech przez łzy.
Ogromną rolę odgrywa też świetne nakreślenie postaci, zwłaszcza Gusa, który miał wielki wkład w historię Promyczka, kiedy to mogliśmy go poznać. Tym razem historia dotyczy głównie jego. Mamy możliwość poznać go lepiej, no i trudno go nie pokochać. Przechodzi wielką przemianę wewnętrzną od momentu utraty jego przyjaciółki, niemalże siostry, do momentu powrotu do życia, do tworzenia muzyki, do robienia tego, co kocha. Niemałą rolę w tej drodze od ciemności do słońca odgrywa "Niecierpliwa". Sama borykając się ze swoimi problemami staje się opoką dla Gusa, który nie pozostaje dłużny i również służy jej pomocą.
Gus zaskarbia sobie sympatię nie tylko ze względu na relacje ze Scout, ale także ze względu na jego stosunek do matki, szacunek, jakim ją darzy, przywiązanie do niej. Gus jest też znakomitym przyjacielem. Nigdy nie zawodzi swoich kumpli z zespołu, no i jest niezastąpionym bratem Promyczka, którego stale wspomina i nadal kocha.
Autorka porusza wiele ważnych, życiowych kwestii - żałoba, miłość, przyjaźń, a potrafi to ukazać z odpowiednią dawką humoru.
Książka jest bardzo dobra. Szczerze polecam i mam nadzieję na historię Kellera i małej Stelli.

Tak jak "Promyczek" tak i "Gus" wywarły na mnie ogromne wrażenie. Druga część jest równie dobra jak pierwsza. Może mniej w niej dramatyzmu i wzruszeń, jednak mimo to gra na emocjach i wywołuje zarówno łzy, jak i uśmiech. Autorka ma niesamowitą umiejętność przedstawiania sytuacji pozornie smutnych, a czasami wręcz tragicznych w ciepłych barwach, co łagodzi obraz i wywołuje...