James Siegel (ur.1954) był czym innym zajęty, więc zadebiutował późno, bo w 2001 książką pt "Epitafium"; ta jest druga w jego karierze (2003). Polskie wydanie w 2008, a po 10 latach na LC słabo: 6,6 (260 ocen i 29 opinii). Cały jego dorobek to cztery książki

Lepiej wychodzi przegląd recenzji, bo przeważają oceny 7 gwiazdkowe i ciepłe słowa. Pozornie jest to historia osaczonego, lecz po zakończeniu książki naszła mnie refleksja na temat tego „biednego osaczonego”.Nie mogę ujawniać treści ani szczegółów, by nie popsuć Państwu lektury, lecz powiem, że bohater nie dość, że „frajer” i tchórz, to amoralny przestępca, paskudny charakter, typ patologicznego kryminalisty. Nie ma żadnych zahamowań w okradaniu rodziny i pracodawcy czy też w wynajęciu płatnego mordercy, aż po.... Trudno go polubić

Zaletą książki jest zwięzłość, krótkie rozdziały, wartka akcja, a to wszystko powoduje, że czyta się szybko i z zainteresowaniem. A jeszcze: częściowe rozwiązanie kłopotów bohatera przez niezwiązany z treścią zamach bombowy, w którym ginie ponad 100 osób, jest delikatnie nazywając, żenujący, brakuje jeszcze trzęsienia ziemi i tsunami.

Pomysł i temat oklepany i mocno wyeksploatowany, a koniec przewidywalny, lecz za to, że wciąga to aż 6/10

James Siegel (ur.1954) był czym innym zajęty, więc zadebiutował późno, bo w 2001 książką pt "Epitafium"; ta jest druga w jego karierze (2003). Polskie wydanie w 2008, a po 10 latach na LC słabo: 6,6 (260 ocen i 29 opinii). Cały jego dorobek to cztery książki

Lepiej wychodzi przegląd recenzji, bo przeważają oceny 7 gwiazdkowe i...