Feliks Kres powiedział kiedyś na łódzkim Polconie, że pisarzy dzielimy na dwie grupy. Takich, którzy o mrożącej krew w żyłach wyprawie, do amazońskiej dżungli opowiedzą ci tak, że zaśniesz z nudów i takich, którzy historią o wakacjach w Juracie i przesypującym się na plaży piasku zaskarbią sobie grono wiernych fanów. Szkot, Alexander McCall Smith należy do tej drugiej grupy. Nie ma w jego książce nic, ale to nic odkrywczego. Czyta się ją jednak jak wspaniałą gawędę. Jakbyśmy w środku zimy siedzieli przy ciepłym kominku z butelką grzanego wina, a jakiś stary gawędziarz snuł historie o bogach i ludziach.
Książka dzieli się na dwie części. Klasycznie opisany (nieco przypominający baśń) mit o bogu snów i miłości oraz kilka opowiadań z kategorii „o życiu”. We wszystkich z nich pojawia się tytułowy Angus. Postać to bardzo ciekawa i barwna (taka lepsza wersja Lokiego, jednak pełna tricksterowego uroku), choć może nieco sztampowa. Zresztą nie ma się co oszukiwać, książka nie odsłoni przed nami nowych horyzontów, nie pokaże nam nieznanych prawd czy światów wymykających się ludzkiemu poznaniu. Być może jednak sprawi, że pogodzimy się z czymś co uwiera tu i teraz. Dla mnie najpiękniejsza jest opowieść o świni i płynąca z niej nauka, że choć miłość do zwierząt dobrze świadczy o człowieku, to jednak uczucie do drugiej osoby powinno zawsze stać wyżej.
Najlepsza część serii „Mity”.

Feliks Kres powiedział kiedyś na łódzkim Polconie, że pisarzy dzielimy na dwie grupy. Takich, którzy o mrożącej krew w żyłach wyprawie, do amazońskiej dżungli opowiedzą ci tak, że zaśniesz z nudów i takich, którzy historią o wakacjach w Juracie i przesypującym się na plaży piasku zaskarbią sobie grono wiernych fanów. Szkot, Alexander McCall Smith należy do tej drugiej...