Dawno, dawno temu, w późnym plejstocenie, żyły mamuty.
Był wtedy rok 1964 i w Warszawie odkryto telefony.
Może inaczej. Odkryła je pani Chmielewska :)
Zauroczona możliwością zadzwonienia do...no właśnie, do kogo?
Do elity. Do socjety. Do creme de la creme.
Bo gdy lodowiec zaczął się przesuwać, tylko oni mieli aparaty.
Telefoniczne. Więc pani Chmielewska, jak rasowy glacjolog, postanowiła coś odkopać. Coś rozmrozić. Ponieważ telefony otwarły okno na świat. Stały się przyczynkiem do udowodnienia, jaki jest mały. Poza tym budziło się do życia jej intelektualne wnętrze. Toć to jej pierwsza książka. I choć ,,polska język,trudna język’’ nie wypadła blado. Wysondowała rynek. Spenetrowała gusta. Wzięła pod lupę tych, którzy brali ją. Tak, tak. W czasach gdy lodowiec pozostawiał za sobą moreny, żyły służby, zwane cenzurą, bez wiedzy których, żaden pismak nie przetrwał.
Nazwać milicjanta, gliną, równało się średnio przyjemnemu pobytowi w miejscu odosobnienia. A ona wbiła się pazurkami w lód i nie puściła, aż stopniał.
W czasach obecnych :)

Dawno, dawno temu, w późnym plejstocenie, żyły mamuty.
Był wtedy rok 1964 i w Warszawie odkryto telefony.
Może inaczej. Odkryła je pani Chmielewska :)
Zauroczona możliwością zadzwonienia do...no właśnie, do kogo?
Do elity. Do socjety. Do creme de la creme.
Bo gdy lodowiec zaczął się przesuwać, tylko oni mieli aparaty.
Telefoniczne. Więc pani Chmielewska, jak rasowy...