Trudne i pokręcone do tego stopnia, że nie jestem pewien czy autor sam byłby w stanie wytłumaczyć co konkretnie miał na myśli w niektórych kwestiach. Mimo tego, dość wciągające. Chyba ulubiony temat Dukaja: postludzie, tym razem przypadkowo uwięzieni w grze online.

Trudne i pokręcone do tego stopnia, że nie jestem pewien czy autor sam byłby w stanie wytłumaczyć co konkretnie miał na myśli w niektórych kwestiach. Mimo tego, dość wciągające. Chyba ulubiony temat Dukaja: postludzie, tym razem przypadkowo uwięzieni w grze online.

Bardzo fajne opowiadanie. Trochę przeraża bo zależność między Irreharre a graczami przypomina do złudzenia naszą od internetu

Bardzo fajne opowiadanie. Trochę przeraża bo zależność między Irreharre a graczami przypomina do złudzenia naszą od internetu

Jestem fanem tego autora i lubię wszystko. Może nie 10 jak Lód czy Inne pieśni ale zawsze z szacunkiem.

Jestem fanem tego autora i lubię wszystko. Może nie 10 jak Lód czy Inne pieśni ale zawsze z szacunkiem.

Przeczytałem to opowiadanie w 2020 roku. Momentami przypominało scenariusz produkcji HBO West Word, z tym że opowiadanie Dukaja powstało ponad dekadę przed emisją serialu...

Przeczytałem to opowiadanie w 2020 roku. Momentami przypominało scenariusz produkcji HBO West Word, z tym że opowiadanie Dukaja powstało ponad dekadę przed emisją serialu...

Mistrz nie rozczarowuje.Ponownie sięgnęłam po twórczość Pana Dukaja i ponownie przekroczył granice mojej wyobraźni. W dobie gier i wirtualnego świata stworzył światy wielokrotne, najróżniejsze, na różnych poziomach technologicznych. Wszystko dla nas, dla klientów. Oderwanie od rzeczywistości, przeniesienie świadomości w inny, nasz ulubiony świat. Może czasy niewolnictwa, może zamglony
Londyn sprzed paru wieków? Ale, drogi czytelniku, to tzw dobre złego początki. Zaufałeś systemowi, maszynie, sztucznej, ale stworzonej przez człowieka inteligencji. I... I to jest kwint esencja opowiadania. Co jest jeszcze systemem , co świadomością, gdzie kończy się świadomość człowieka i jego człowieczeństwo. Co pozostaje dobrem, a co złem... Z pozoru proste opowiadanie pozostawia w głowie filozoficzny zamęt. Kto był tym dobrym, kto zmanipulowanym, a kto złym, a może samotnym?

Mistrz nie rozczarowuje.Ponownie sięgnęłam po twórczość Pana Dukaja i ponownie przekroczył granice mojej wyobraźni. W dobie gier i wirtualnego świata stworzył światy wielokrotne, najróżniejsze, na różnych poziomach technologicznych. Wszystko dla nas, dla klientów. Oderwanie od rzeczywistości, przeniesienie świadomości w inny, nasz ulubiony świat. Może czasy niewolnictwa,...

Fenomenalne opowiadanie.

Czy sztuczna inteligencja może stać się człowiekiem? Nie jestem pewna czy należałoby używać określenia człowiek, ale nie mam wątpliwości, że wszystkim świadomym (a nawet tym nie do końca świadomym) istotom należy się nasz szacunek. Mogę z pełnym przekonaniem i spokojnym sumieniem tak twierdzić, bo niestety nie dane mi było/jest sprawdzić swojej determinacji w tej kwestii w praktyce. Wiadomo, "tyle wiemy o sobie ile nas sprawdzono".
Na dzień dzisiejszy sądzę, że nie miałabym najmniejszego problemu uznać SI za równy mnie byt i partnera. Nie wiem tylko, czy ona byłaby tego samego zdania o mnie. He he he.

Fenomenalne opowiadanie.

Czy sztuczna inteligencja może stać się człowiekiem? Nie jestem pewna czy należałoby używać określenia człowiek, ale nie mam wątpliwości, że wszystkim świadomym (a nawet tym nie do końca świadomym) istotom należy się nasz szacunek. Mogę z pełnym przekonaniem i spokojnym sumieniem tak twierdzić, bo niestety nie dane mi było/jest sprawdzić swojej...

Chyba najlepsze opowiadanie Dukaja, a na pewno jedno z najlepszych jakie przeczytałem w życiu

Chyba najlepsze opowiadanie Dukaja, a na pewno jedno z najlepszych jakie przeczytałem w życiu