"-Nie możesz nas po prostu wyrzucić! Co my teraz poczniemy? Gdzie się udamy?
-Słyszałam, że w piekle jest szczególnie ładnie o tej porze roku."

Z ręką na sercu musze przyznać, że pomimo średniego początku serii, warto było doczekać się "Królowej cieni". Mam wrażenie, że pierwsze dwa tomy to zupełnie inna historia, inne postacie, inny poziom... Sarah J.Maas pokazała, że portafi perfekcyjnie stopniowo budować napięcie i mimo niecodziennych zwrotów akcji, budowania relacji głównej bohaterki z innymi postaciami, by potem je przekreślić jak tekst w brudnopisie... Począwszy od Doriana, po Chaola (którego byłam cichą fanką), po Arobyna i Lysandrę... bałam się że znienawidzę Celaenę jeszcze bardziej własnie ze względu na Chaola i początkowo tak było, bo pokazała jak wielką potrafi być ignorantką i hipokrytką, ale ostatecznie cieszę się z przebiegu akcji.
Tak wiele się tu dzieje, że kiedy w końcu przeczytałam ostatni 89 rozdział, poczułam się potwornie zmęczona towarzysząc bohaterom w ich jakże wyczerpującej podróży.
Trochę w moich oczach stracił Rowan, który zmienił się w pantofla i to takiego okropnie mdłego, bez własnego zdania... ludzie... książę... wojownik... a tak się płaszczy przed Celaeną, że aż trudno uwierzyć iż to ta sama postać co w tomie trzecim.
Mimo to... nie żałuję. Było warto! Bo sprawiedliwość zwyciężyła! I mam nadzieję, że ostatnie dwa tomy przyniosą więcej niespodzianek, niż wszystkie wcześniejsze razem wzięte.

"-Nie możesz nas po prostu wyrzucić! Co my teraz poczniemy? Gdzie się udamy?
-Słyszałam, że w piekle jest szczególnie ładnie o tej porze roku."

Z ręką na sercu musze przyznać, że pomimo średniego początku serii, warto było doczekać się "Królowej cieni". Mam wrażenie, że pierwsze dwa tomy to zupełnie inna historia, inne postacie, inny poziom... Sarah J.Maas pokazała, że...