Byłam bardzo, ale to bardzo sceptycznie nastawiona – po pierwsze dlatego, że moja ocena bestsellerów zazwyczaj stoi w opozycji w stosunku do rzeszy czytelników, a także z powodu lekkomyślnego zaszeregowania tego tytułu do niezbyt lubianego przeze mnie gatunku, jakim jest literatura kobieca (pewnie przez aż nazbyt sugestywną okładkę). I teraz sama przed sobą musze nieco się pokajać.

Myślałam, ze autorka nie jest w stanie niczym mnie zaskoczyć – tematyka nie jest szczególnie rewolucyjna, sama fabuła miejscami czerpie z dobrze funkcjonującego szlaku, jaki został przetarty przez wysoko oceniany, cieszący się popularnością film „Nietykalni” (oraz książkę, która zainspirowała twórców do przeniesienia zawartej w niej historii na duży ekran). Do sentymentalnych osób nie należę, przyłapałam się na tym, że od tego typu literatury wymagam więcej i sporo się trzeba nagimnastykować by przełamać moje wewnętrzne opory. Więc na papierze wygląda na to, że nie powinnam znaleźć w tym tytule niczego, czym bym się mogła zachłysnąć – i w zasadzie tak było, chociaż nie mogę stwierdzić, że nie czytało mi się tej książki dobrze. Podobało mi się połączenie niełatwej tematyki – w pewnych aspektach wciąż budzącej wiele (czasem niezdrowych) emocji, wręcz kontrowersji – z bardzo przystępną formą. Małe zastrzeżenie mam co wprowadzenia przez autorkę różnych narratorów, bowiem ich punkty widzenia mieszczą się na kilku kartach krótkich rozdziałów – wydało mi się to elementem zbędnym, mało spójnym, nie ubogacającym całej historii, a wprowadzającym zbędne zburzenie harmonii. Jednak ten niuans nie wpływa na pozytywny odbiór całości.

To nie jest kolejny banalny romans w miałkiej, łzawej otoczce – to kawałek historii o niełatwej walce, który dostarcza czytelnikowi całej palety emocji: od gromkiego śmiechu do łez (chociaż nie wycisnął ze mnie tych hektolitrów, o których wspominają moi przedmówcy – ale oczy zwilgotniały, nawet u takiego zatwardziałego antyromantyka, a to o czymś świadczy).

Byłam bardzo, ale to bardzo sceptycznie nastawiona – po pierwsze dlatego, że moja ocena bestsellerów zazwyczaj stoi w opozycji w stosunku do rzeszy czytelników, a także z powodu lekkomyślnego zaszeregowania tego tytułu do niezbyt lubianego przeze mnie gatunku, jakim jest literatura kobieca (pewnie przez aż nazbyt sugestywną okładkę). I teraz sama przed sobą musze nieco się...