Olivia: „Czy jestem manipulatorską, kłamczuchą i bezwstydna jędzą, dążąca po trupach do celu? Pewnie tak! Nie żałuję tego, zrobiłabym to jeszcze wiele razy, gdybym mogła odzyskać Caleba!"
Ja -czytelnik - nie oceniam Olivii w tak jednoznaczny sposób, w jaki ona mogłaby określić samą siebie.Jaka będzie Twoja ocena czytelniku?

Za „Mimo moich win” zabierałam się z nastawieniem, że będzie to inny gatunek niżeli był faktycznie. Bardziej spodziewałam się thrillera psychologicznego(nie do końca skupiłam się na opisie książki),ale w ostatecznym rezultacie –nie było tak źle. Momentami lektura przypominała mi stare seriale amerykańskie o nastolatkach(bądź młodych kobietach),które walczyły o mężczyznę,który skradł ich serce.Dzięki dosyć swobodnemu językowi i stylowi pisania-książkę czytało się przyjemnie,wciąż czekało się na dalszy rozwój wydarzeń.Olivia w jakiś sposób potrafiła wzbudzić moją sympatię, możliwe, że dzięki temu, że nie zrobiono z niej naiwnej dziewczyny, ani bezwzględnej femme fatale.Fabuła wciągająca i zachęcająca do czytania. Olivia – Caleb- Leah to trio, których losy mogą zaciekawić.

Nie była to lektura szalenie ambitna, ale przecież nie tylko takie należy czytać. Polecam.

Olivia: „Czy jestem manipulatorską, kłamczuchą i bezwstydna jędzą, dążąca po trupach do celu? Pewnie tak! Nie żałuję tego, zrobiłabym to jeszcze wiele razy, gdybym mogła odzyskać Caleba!"
Ja -czytelnik - nie oceniam Olivii w tak jednoznaczny sposób, w jaki ona mogłaby określić samą siebie.Jaka będzie Twoja ocena czytelniku?

Za „Mimo moich win” zabierałam się z...