Cykl "Mimo moich win" Tarryn Fisher postanowiłam przeczytać, bo:
a) okładki mi się podobały;
b) byłam ciekawa narracji z trzech perspektyw(inna w każdej części);
c) historia wydawała się nieschematyczna i interesująca;
d) nie miałam aktualnie nic ciekawszego.

Ponieważ wszystkie trzy części ekstremalnie szybko przeczytałam, bo:
a) gabarytem nie imponują;
b) litery są duże;
c) chciałam szybko skończyć, bo dorwałam się do bardziej mnie interesujących,

to postanowiłam napisać jedną recenzję dla wszystkich trzech, a następnie użyć tych oto pięknych słów: kopiuj/wklej.



A więc "Mimo moich win" jest napisane bardzo dobrze, styl jest ciekawy, lekki i niezobowiązujący. Autorce wyszła również część emocjonalna bohaterów, która jest zrozumiała, prosta, możliwa do akceptacji i zaakceptowania.

Niestety tu należy przejść do fabuły, a ta się kupy nie trzyma.
Znalazłam w tych trzech tomach sporo niezgodności i niedopowiedzeń, a momentami płakałam nad powtarzalnością danych sytuacji(i nie chodzi mi oto, że niektóre sceny były opisane z trzech perspektyw, co akurat mi się podobało).

Teraz bohaterowie:
a) Olivia
b) Leah
c) Caleb

Ad. a) Oliwię bardzo polubiłam. Mimo jej(nie win) głupoty i absolutnie stałego negatywnego myślenia o sobie i brania na siebie odpowiedzialności za wszystko, co inni nawywijali. Ta sympatia utrzymała się przez wszystkie trzy tomy, mimo mojego niezrozumienia dla jej wielkiego(a raczej chorego) uczucia do Caleba.

Ad. b) Leah kompletnie nie zrozumiałam. Babka chyba miała coś z głową, bo nie sądzę, aby jej odjazdy były efektem jedynie trudnego dzieciństwa. Szczególnie(podobnie jak przy Olivii) nie zrozumiałam jej obsesji na punkcie Caleba.

Ad. c) Caleb to dla mnie nowa wielka zagadka literatury. Przez dwa pierwsze tomy cyklu zachodziłam w głowę, co one wszystkie w nim widzą. Przez trzeci tom męczyłam się z jego narracją i nadal się zastanawiałam, jak to możliwe, że dwie naprawdę silne i jako tako rozgarnięte(choć w wypadku Leah mam wątpliwości, co do trafności użycia tego przymiotnika) kobiety się o niego zabijają.
Nie rozumiem dalej, dlatego z tomu na tom ocena się obniża o jedną gwiazdkę(za zakończenie chętnie bym odebrała kolejne dwie, ale nie będę aż tak wredna).

Miło się nawet czytało, ale głównie wtedy gdy w toku wydarzeń Caleb nie był obecny.
Ale ogólnie cykl ciekawy i wciągający.

Cykl "Mimo moich win" Tarryn Fisher postanowiłam przeczytać, bo:
a) okładki mi się podobały;
b) byłam ciekawa narracji z trzech perspektyw(inna w każdej części);
c) historia wydawała się nieschematyczna i interesująca;
d) nie miałam aktualnie nic ciekawszego.

Ponieważ wszystkie trzy części ekstremalnie szybko przeczytałam, bo:
a) gabarytem nie imponują;
b) litery są...