"Byłam emocjonalną debilką. Wykopywałam, wypychałam i wyrzucałam innych ze swojego życia, żeby nie mogli mnie zranić."

Nawet nie wiem, od czego zacząć, bo w myślach i emocjach mam gigantyczny mętlik. Tarryn Fisher stworzyła coś zupełnie nowego, świeżego i oryginalnego, i zrobiła to w sposób genialny. Czuję, że brak mi słów, a to o czymś świadczy...

Rzadko zdarza mi się, bym utożsamiała się z negatywną postacią, z kimś, kto kłamie, manipuluje otoczeniem, a do celu idzie po trupach, nie zważając na to, ile osób skrzywdzi po drodze. Czy istotne jest, że robi to wszystko z miłości? Czy miłość, nawet ta jedyna, prawdziwa, wszechogarniająca, powinna usprawiedliwiać zło? Według mnie nie, a jednak cały czas kibicowałam Olivii i usprawiedliwiałam jej podłość.

Ta historia boli jak cholera. Boli, bulwersuje i miażdży. Nie da się walczyć o miłość takimi metodami, by nie przyniosło to tragicznych konsekwencji. Nie da się bezkarnie niszczyć wszystkiego na swojej drodze, bo kiedyś obróci się to przeciwko nam i utracimy wszystko co kochane i drogie...

Nie sądzę, bym kiedykolwiek zapomniała tę opowieść, która może być dla nas ostrzeżeniem... Pokochałam ją i wrócę do niej za każdym razem, gdy będę chciała wywrócić sobie psychikę na drugą stronę... Tak właśnie działa ta powieść. Tak pisze Tarryn Fisher - moja nowa ulubiona autorka.

"Byłam emocjonalną debilką. Wykopywałam, wypychałam i wyrzucałam innych ze swojego życia, żeby nie mogli mnie zranić."

Nawet nie wiem, od czego zacząć, bo w myślach i emocjach mam gigantyczny mętlik. Tarryn Fisher stworzyła coś zupełnie nowego, świeżego i oryginalnego, i zrobiła to w sposób genialny. Czuję, że brak mi słów, a to o czymś świadczy...

Rzadko zdarza mi się,...