Uwielbiam gdy reportaż wali mnie po twarzy, burzy porządek, zadaje pytania, na które nie ma jednoznacznych odpowiedzi...
Ten reportaż taki właśnie jest! I choć wiedziałam, że pomoc humanitarna nie jest ani czarna ani biała a odcieni szarości jest cały wachlarz to jednak lektura ta była szokująca.
Większości z nas wydaje się, że pomoc humanitarna to wielka praca ludzi zbierających pieniądze, żywność, potrzebne przedmioty, leki... i dostarczanie ich w miejsce gdzie akurat są bardzo potrzebne.
Ta książka pokazuje jednak, że pomoc humanitarna to wielomiliardowy, rozrastajacy się przemysl, którym rządzą bezduszne prawa konkurencji a te często gęsto nie stawiają prawdziwych potrzeb ludzi na pierwszym miejscu.
Książka ta oparta jest na zasadniczym pytaniu i dwóch sprzecznych filozofiach: czy pomoc humanitarna powinna być neutralna i docierać do każdej potrzebującej istoty bez względu na to czy są to "źli czy dobrzy"? Czy może powinna skupiać się wyłącznie na niewinnych ofiarach a pomijać sprawców, co przeważnie wiąże się z bardzo utrudnionym dostępem do tych pierwszych.
Autorka na przykładzie wielu krajów dotkniętych kataklizmami czy wojnami domowymi przedstawia sytuacje, które wprost nie chcą się zmieścić w głowie ale też pokazuje jak bardzo niejednoznaczne są problemy związane z pomocą humanitarną.
Bardzo mocna lektura!
Bardzo polecam!

Uwielbiam gdy reportaż wali mnie po twarzy, burzy porządek, zadaje pytania, na które nie ma jednoznacznych odpowiedzi...
Ten reportaż taki właśnie jest! I choć wiedziałam, że pomoc humanitarna nie jest ani czarna ani biała a odcieni szarości jest cały wachlarz to jednak lektura ta była szokująca.
Większości z nas wydaje się, że pomoc humanitarna to wielka praca ludzi...