Historia i ludzka pamięć utrwalają, podobnie jak światła oświetlające scenę, tylko głównych bohaterów. Tymczasem za sukcesem pojedynczych jednostek, których imię i nazwisko oraz wizerunek rozpoznawane są na całym świecie, stoją inni, ściśle współpracujący z nimi ludzie. Najczęściej pozostają oni w cieniu tych wielkich gwiazd – polityków, sław estrady czy przywódców religijnych – a szkoda, bo ich życie oraz dokonania często zasługują na uznanie, a oni sami dzięki temu, czego dokonali zdecydowanie warci są upamiętnienia. W tym kontekście historia brata znanego na całym świecie Dalajlamy XIV jest o tyle szczególna, że odegrał on dość ważną rolę w burzliwej i – niestety smutnej – dotychczasowej historii Tybetu.


large_widok_z_kalimponguKsiążka wydana przez Wydawnictwo Czarne „Brat Dalajlamy. Moja historia walki o Tybet” została napisana zarówno przez samego Gjalo Thondupa, czyli jednego ze starszych braci Dalajlamy XIV, jak i Anne F. Thurston, autorkę „Wrogów ludu”, której zaproponowano podjęcie się napisania podobnej książki, tyle że zamiast Chinom, poświęconej Tybetowi. Trzeba przyznać, że praca tego duetu wypadła bardzo dobrze, bo książka napisana jest sprawnie i płynnie się ją czyta. Wszystkiego dowiadujemy się bezpośrednio od Gjalo, ponieważ lektura składa się jego wspomnień i refleksji. Z uwagi na to, że był on uczestnikiem wielu ważnych i zakulisowych wydarzeń, to, czego dowiadujemy się, jest naprawdę ciekawe. Na końcu warto przeczytać posłowie, w którym – podobnie jak we wstępie, wypowiada się Anne F. Thurston – zdradzając trochę tajemnic dotyczących powstawania książki jak i jej recepcji oraz uwag do wersji wydarzeń przedstawianych przez Thondupa.

Przyznam szczerze, że przystępując do lektury niewiele wiedziałem o Tybecie, jego historii, kulturze i tradycjach. Kojarzyłem osobę Dalajlamy, ale poza faktem, że jest przywódcą religijnym Tybetańczyków nic więcej nie byłbym w stanie powiedzieć ani o nim, ani o jego ojczyźnie. Dzięki książce, w przystępnej formie poznałem przekrojowo historię kraju oraz zrozumiałem sytuację, w jakiej obywatele Tybetu znajdują się aktualnie. Jako Polak muszę przyznać, że jest to historia, która dla nas może być wyjątkowo bliska. Wydarzenia rozgrywające się na ziemi tybetańskiej przypominają te znane z historii Polski, która przez wiele lat broniła się przed najeźdźcami, następnie zniknęła z map świata, a finalnie dwukrotnie wywalczyła sobie niepodległość. Rozmowy kuluarowe oraz poszukiwanie sojuszników i nieustanna praca zmierzająca do odzyskania przez Tybet wolności do złudzenia przypominają polskie drogi do niepodległości, które pełne były zwrotów akcji.

Opowieść Gjalo Thondupa zawiera w sobie historię kraju oraz rodziny Dalajlamy. Przybliża kulturę, religię oraz tradycje Tybetańczyków, które pomimo trudnej sytuacji geopolitycznej nadal trwają utrzymywane dzięki sile, wierze, ale także ciężkiej pracy nie tylko Dalajlamy XIV, ale również wielu aktorów drugiego planu – takich jak jego starszy brat Gjalo czy wspierających go mnichów, urzędników i obywateli.

Historia i ludzka pamięć utrwalają, podobnie jak światła oświetlające scenę, tylko głównych bohaterów. Tymczasem za sukcesem pojedynczych jednostek, których imię i nazwisko oraz wizerunek rozpoznawane są na całym świecie, stoją inni, ściśle współpracujący z nimi ludzie. Najczęściej pozostają oni w cieniu tych wielkich gwiazd – polityków, sław estrady czy przywódców...