Autor to w skrócie młody, gniewny czasów PRL-u.
To widać i czuć w każdym opowiadaniu. Każde z opowiadań miało dla mnie nieco inny odcień szarości. Nie zauważyłam w nich nic optymistycznego, a jedynie brutalną rzeczywistość w której bohaterowie przeżywają swoje osobiste dramaty.

Autor to w skrócie młody, gniewny czasów PRL-u.
To widać i czuć w każdym opowiadaniu. Każde z opowiadań miało dla mnie nieco inny odcień szarości. Nie zauważyłam w nich nic optymistycznego, a jedynie brutalną rzeczywistość w której bohaterowie przeżywają swoje osobiste dramaty.

Recenzując "Pierwszy krok w chmurach" Marka Hłaski, nie sposób nie dostrzec jego wyjątkowej siły oddziaływania na czytelnika. Zbiór opowiadań rzuca światło na tęczową paletę ludzkich doświadczeń w rzeczywistości lat 50. XX wieku, przy czym Hłasko eksploruje głębokie zakamarki ludzkiej psychiki w sposób niezwykle smutny i prowokujący.

To dzieło wymaga szczególnej uwagi i skupienia, ponieważ autor nie unika trudnych tematów ani skomplikowanych emocji. Jednakże, mimo że akcja opowiadań osadzona jest w konkretnej epoce, wiele z poruszanych przez Hłaskę tematów i spostrzeżeń pozostaje niezwykle aktualnych nawet dzisiaj.

Hłasko ukazuje w swoich opowiadaniach obraz życia społecznego, emocjonalne zawirowania i dylematy jednostki w obliczu otaczającej rzeczywistości. Jego bohaterowie są często ludźmi na marginesie, którzy borykają się z wewnętrznymi konfliktami i walczą o swoje miejsce w społeczeństwie.

Język użyty przez Hłaskę jest prosty, ale niezwykle głęboki. Posługuje się on metaforami i obrazami, które przykuwają uwagę czytelnika i prowokują do refleksji nad kondycją człowieka i świata, w którym żyjemy.

"Pierwszy krok w chmurach" to zbiór opowiadań, który potrafi poruszyć, skonfrontować czytelnika z trudnymi pytaniami i zmusić do zastanowienia się nad sensem istnienia. Jest to lektura, która pozostaje w pamięci jeszcze długo po jej przeczytaniu i którą warto polecać jako lekturę wciąż aktualną i niezwykle smutną.

Recenzując "Pierwszy krok w chmurach" Marka Hłaski, nie sposób nie dostrzec jego wyjątkowej siły oddziaływania na czytelnika. Zbiór opowiadań rzuca światło na tęczową paletę ludzkich doświadczeń w rzeczywistości lat 50. XX wieku, przy czym Hłasko eksploruje głębokie zakamarki ludzkiej psychiki w sposób niezwykle smutny i prowokujący.

To dzieło wymaga szczególnej uwagi i...

Znakomita, wartka, zapierająca dech w piersiach proza. Język mocny i dosadny, momentami razi, ale czy o tamtych ponurych czasach można było pisać w inny sposób by adekwatnie oddać rzeczywistość? Z opisu rynsztokowego, pełnego poczucia beznadziei życia, przebija tęsknota za czystością i niewinnością.  "Nie ma gorszego snu jak życie". Bez wątpienia Hłasko urodził się z piórem w dłoni. Miażdży.

Znakomita, wartka, zapierająca dech w piersiach proza. Język mocny i dosadny, momentami razi, ale czy o tamtych ponurych czasach można było pisać w inny sposób by adekwatnie oddać rzeczywistość? Z opisu rynsztokowego, pełnego poczucia beznadziei życia, przebija tęsknota za czystością i niewinnością.  "Nie ma gorszego snu jak życie". Bez wątpienia Hłasko urodził się z piórem...

W twórczości Marka Hłaski można doszukać się wartościowych treści. To jest oczywiście niepodważalne. Pisarz w swych utworach rysuje czasy, w których żył i tworzył takimi, jakie były. Bez koloryzowania. Bez kompromisów. Często punktuje rzeczywistość, uwypuklając jej wady, trudności. Dlatego też mogę śmiało przyznać, że teksty Marka Hłaski są wyrazistym, dosadnym obrazem czasów, w których żył. Czasów, którym możemy się przyjrzeć dziś z naszej perspektywy.
„Pierwszy krok w chmurach” to zbiór szesnastu opowiadań, które ukazują nam prawdziwy obraz socjalistycznej epoki. Hłasko dobitnie ilustruje tu ludzkie losy, nie pozbawiając przekazu psychologicznymi rysami bohaterów. Bohaterów, którzy swą postawą ukazują buntownicze nastawienie względem ówczesnej rzeczywistości. Bez wątpienia „Pierwszy krok w chmurach” należy do klasyki polskiej literatury, dodając jej ponadwymiarową wartość. Zdecydowanie ta pozycja literacka wnosi wiele nie tylko do samej literatury, lecz również do wrażliwości czytelnika, który sięgając po tę książkę, wzbogaca swoją wiedzę. Zyskuje również coś więcej – prawdziwy obraz rzeczywistości, w której żyli nasi przodkowie.
Zdecydowanie pragnę podkreślić, że Marek Hłasko w niezwykły sposób scala nas z historiami swoich bohaterów, z ich bolączkami, buntem, podejściem do życia, miłości. Co ważne „Pierwszy krok w chmurach” to dogłębny psychologiczny, socjologiczny rys dylematów człowieka. Dylematów, które nie tracą na znaczeniu, niezależnie od epoki. Jestem przekonany, że te szesnaście opowiadań, trafią w każdego, kto sięgnie po tę lekturę.
Twórczość Marka Hłaski nie potrzebuje specjalnego gloryfikowania. Ona broni się sama. Jej ponadczasowość, szczerość przekazu, sprawiają, że czytelnik otrzymuje prawdziwy obraz historii, niezaznaczony koloryzowaniem pod publiczkę.
„Pierwszy krok w chmurach” to ósma książka Marka Hłaski, którą przeczytałem. Dziś mam wyraźny obraz jego twórczości, wrażliwości, niepozbawionej buntu, szczerości. To właśnie czyni utwory pisarza wyjątkowymi. Jestem przekonany, że w przyszłości powrócę to książek Marka Hłaski. Wówczas będę mógł na nowo przyjrzeć się przekazowi autora i sprawdzić jak bardzo zmienił się on z perspektywy moich życiowych doświadczeń.
Na koniec pragnę przypomnieć, że rok 2024 ustanowiony został rokiem Marka Hłaski. Zatem z tej przyczyny (i nie tylko) zachęcam Cię drogi czytelniku do sięgnięcia po twórczość pisarza. Pisarza szczerego, prawdziwego, który dla mnie jest również nie tylko autorem, lecz również socjologiem, który dokładnie punktuje rzeczywistość czasów, w których żył i tworzył.
Książka „Pierwszy krok w chmurach” ukazała się nakładem Wydawnictwa Iskry

W twórczości Marka Hłaski można doszukać się wartościowych treści. To jest oczywiście niepodważalne. Pisarz w swych utworach rysuje czasy, w których żył i tworzył takimi, jakie były. Bez koloryzowania. Bez kompromisów. Często punktuje rzeczywistość, uwypuklając jej wady, trudności. Dlatego też mogę śmiało przyznać, że teksty Marka Hłaski są wyrazistym, dosadnym obrazem...

Świetna. I przenikająco smutna.

Świetna. I przenikająco smutna.

Moje pierwsze zetknięcie z Hłaską.
Opowiadania nierówne, nie ma żadnego "nie do przejścia", niemniej są kawałki wybitne, a są po prostu- niezłe.
Kawałek o prawdziwym życiu, o odnajdywaniu jakiejś literackości codzienności.
Może to nie był najlepszy wybór na początek z tym autorem, niemniej językowo bardzo mnie przekonał.

Moje pierwsze zetknięcie z Hłaską.
Opowiadania nierówne, nie ma żadnego "nie do przejścia", niemniej są kawałki wybitne, a są po prostu- niezłe.
Kawałek o prawdziwym życiu, o odnajdywaniu jakiejś literackości codzienności.
Może to nie był najlepszy wybór na początek z tym autorem, niemniej językowo bardzo mnie przekonał.

W tych opowiadaniach bardzo boli życie, a ten ból udziela się i samemu czytelnikowi. Ale warto go przyjąć, bo utwory są naprawdę piękne, zastanawiające, mądre - i to często mądrością dorosłego, ukształtowanego człowieka, a nie młodego chłopaka. Wspaniały debiut.

W tych opowiadaniach bardzo boli życie, a ten ból udziela się i samemu czytelnikowi. Ale warto go przyjąć, bo utwory są naprawdę piękne, zastanawiające, mądre - i to często mądrością dorosłego, ukształtowanego człowieka, a nie młodego chłopaka. Wspaniały debiut.

Po prostu Hłasko. Opis jest zbędny.

Po prostu Hłasko. Opis jest zbędny.

Hłasko w pełnej krasie. Doskonały od samego początku. Proza, która nie bierze jeńców. Chwyta za jaja i nie puszcza do samego końca. SZACH-MAT.

Hłasko w pełnej krasie. Doskonały od samego początku. Proza, która nie bierze jeńców. Chwyta za jaja i nie puszcza do samego końca. SZACH-MAT.

„Pierwszy krok w chmurach” to był jednocześnie mój pierwszy krok ku czytelniczej przygodzie z Markiem Hłasko i od razu po tych dziesięciu krótkich stronach zrodziła się we mnie fascynacja twórczością tego autora, bo przecież to niesamowite, aby w wieku 21 lat praktycznie bez wykształcenia – tak napisać – talent czystej wody!
Samo opowiadanie to prosta historia, jak inne historie spod ręki Hłasko, ale czytało się je po prostu świetnie i właśnie ta łatwość i przyjemność z czytania, a krótkimi momentami wręcz taka hipnotyczna moc wciągania mnie w te proste i w sumie nieatrakcyjne historie to taki wspólny mianownik, nad którym w liczniku dodaję kolejne przeczytane teksty polskiego „Buntownika bez powodu”. Marek Hłasko oczywiście miał wiele powodów, aby się buntować, bo żył w PRL, a jak wiadomo, życie w PRL w latach pięćdziesiątych do przyjemności należeć nie mogło, przynajmniej dla zdecydowanej większości społeczeństwa.
Wojenna trauma, brak wykształcenia i bieda tworzyły kompozycję sprzyjającą rozrastaniu się wszelkiej patologii w błyskawicznym tempie. Hłasko z wielką zręcznością maluje różnorakie obrazy tamtej WSZECHPATOLOGICZNEJ rzeczywistości.
Jak napisał współtwórca psychologii humanistycznej Abraham Maslow: potrzebny jest pewien stopień zaspokojenia niższych potrzeb, żeby jednostki i całe społeczeństwo podnieść wyższy poziom cywilizacyjny.
Oczywiście, że i dzisiaj też trafiają się takie – zromby - jak Gienek, Maliszewski i Heniek, ale są oni już raczej okazami na wymarciu aniżeli rzeczywistością dookoła nas.
Podsumowując czytając te opowiadania dzisiaj możemy na własne oczy zobaczyć ten skok cywilizacyjny, o którym pisał Maslow.

„Pierwszy krok w chmurach” to był jednocześnie mój pierwszy krok ku czytelniczej przygodzie z Markiem Hłasko i od razu po tych dziesięciu krótkich stronach zrodziła się we mnie fascynacja twórczością tego autora, bo przecież to niesamowite, aby w wieku 21 lat praktycznie bez wykształcenia – tak napisać – talent czystej wody!
Samo opowiadanie to prosta historia, jak inne...