Dobrym podsumowaniem książki (a właściwie jej początku) jest podrozdział o ketchupie, który z jednej strony jest ciekawy, bo kto by wiedział, że można nim łagodzić ugryzienia owadów; z drugiej strony zawiera takie banały jak: posmaruj się ketchupem w przypadku strzelaniny… Yyy, serio? Z trzeciej strony ma się wrażenie, że ktoś zebrał wszystkie możliwe informacje o ketchupie i wrzucił je tu jak leci. A czemu nie ma zastosowań bitej śmietany w sprayu? Ten opis ketchupu został „ot tak” umieszczony między instrukcją uwalniania się z opaski zaciskowej, a informacją o tym na którym piętrze powinniśmy czuć się najbezpieczniej (od razu odpowiem – na żadnym). Podsumowując, przynajmniej pierwszy rozdział – informacje ciekawe, pomieszane zostały z oczywistymi oczywistościami, tematy zmieniają się jak w kalejdoskopie, niektóre są tylko muśnięte, inne zbyt rozwleczone, a wszystko to podlane jest fatalistycznym sosem. Na szczęście dalsze bloki tematyczne są już zdecydowanie bardziej konkretne i skupione na swojej materii, chociaż autorzy do końca nie zaprzestali praktyki miksowania pożytecznych wiadomości z truizmami.

Chociaż wydawać by się mogło, że dużo na książkę narzekałem, to zarówno w mojej opinii, jak i w opinii ludzi bardziej „zajawionych” tematem, jest ona fajną, podręczną i w sumie pomocną pozycją. Warto ją zatem polecić zarówno bushcrafterom czy preppersom jak i zwykłym laikom – szarakom, którzy wolą być przygotowani na każdą okazję.

A narzekam tutaj:
https://librumlegens.wordpress.com/2017/01/11/p-frankowski-w-rajchert-sztuczki-survivalowe/

Dobrym podsumowaniem książki (a właściwie jej początku) jest podrozdział o ketchupie, który z jednej strony jest ciekawy, bo kto by wiedział, że można nim łagodzić ugryzienia owadów; z drugiej strony zawiera takie banały jak: posmaruj się ketchupem w przypadku strzelaniny… Yyy, serio? Z trzeciej strony ma się wrażenie, że ktoś zebrał wszystkie możliwe informacje o ketchupie...