Pierwszy, wręcz debiutancki tom opowiadań autora. Pierwszy, i zaryzykowałbym stwierdzenie, że najlepszy, bo zawiera najwięcej klasycznych, przerażających opowieści z pomysłem i elementem zaskoczenia.
King serwuje nam grozę w starym, sprawdzonym stylu ale "opakowaną" w nowatorskie podejście i klimat szalonych lat siedemdziesiątych. Mamy tu elementy Wielkich Przedwiecznych, mamy "Strefę mroku", mamy kryminał i grozę.

Autor pisze prosto, wali z grubej rury, nie owija w nudną bawełnę, nie przedłuża na siłę, nie serwuje nam koszmarnych amerykanizmów znanych z jego późniejszej twórczości (model trampek bohatera, utwory z szaf grających czy gwiazdy TV amerykańskiej o o których przeciętny Kowalski nie ma zielonego pojęcia).

Jak zawsze, nie brakuje tu utworów gorszych, ale nie są one tak złe aby wyrzucać je poza nawias tomu. Jak zawsze postarałem się zrobić tu osobisty ranking dziesięciu "best ofów". Zaczynajmy!

10. Szara materia - Stary pijak i toksyczna, żyjąca substancja. Elementy gore klasyczne dla prozy i kina tamtych lat.
9. Ostatni szczebel w drabinie - sygnał, że King sprawdzi się równie idealnie w obyczajowym, gawędziarskim stylu. Wypadek sprzed lat i jego echa w dorosłym życiu bohatera. Skąd my to znamy...?
8. Gzyms - taki sobie wstęp do późniejszego "Cadillaca Dolana". Gangster, kochanek jego żony i wyjątkowa propozycja nie do odrzucenia.
7. Cmentarna szychta - świetny początek i zalążek poczytnej powieści. Niestety, tylko zalążek. Oczyszczanie starej piwnicy w przędzalni, przejście do tajemniczej strefy poniżej, konflikt pracownik - szef i... szybki koniec.
6. Czarny Lud - spowiedź ojca, którego dzieci padły ofiarą boogeymana z szafy. Mocne psychologicznie i stylistycznie, tylko to zakończenie...Sic!
5. Jestem bramą - doskonały, innowacyjny pomysł na pierwszy kontakt. Nie piszę więcej bo będzie to spoiler gigant.
4. Dzieci kukurydzy - poza podium za styl i wykonanie. Jedno z najbardziej znanych opowiadań Kinga znane chyba bardziej z ekranizacji (tym razem lepszej od oryginału). Dzieci, zakazany kult i dołujące zakończenie. A w tle echa klasyków: Machena, Lovecrafta i Bradbury'ego.

3. Czasami Wracają - koszmar sprzed lat, czyli jeden z najbardziej rozpoznawanych i lubianych wątków wykorzystywanych przez autora. Nauczyciel i zaskakujące spotkanie po latach. Duchy, demony, zakazany rytuał i zemsta. Creme de la creme.
2. Magiel - Srebrny medal za wątek opętanej maszyny, świetny element śledztwa i koszmarne (w pozytywnym sensie) zakończenie.
1. Dola Jeruzalem - Pierwsze miejsce, złoto, podium i hymn za: świetne wystylizowanie na XIX-wieczną epistołę, klasyczną gotycką grozę, wyważone dawkowanie napięcia i ukłon w stronę Lovecrafta. No i to "De vermis mysteriis".

Pozostałe opowiadania są troszkę gorsze, ale zawierają te elementy, które autor rozwinął później (Demoniczne samochody, ożywające zabawki,wirus dziesiątkujący Ziemię), więc "Nocna Zmiana" jako całość broni się świetnie.

Polecam!

Pierwszy, wręcz debiutancki tom opowiadań autora. Pierwszy, i zaryzykowałbym stwierdzenie, że najlepszy, bo zawiera najwięcej klasycznych, przerażających opowieści z pomysłem i elementem zaskoczenia.
King serwuje nam grozę w starym, sprawdzonym stylu ale "opakowaną" w nowatorskie podejście i klimat szalonych lat siedemdziesiątych. Mamy tu elementy Wielkich Przedwiecznych,...