Praca Sali ma dobry pomysł i niesamowitą szatę graficzną. Niestety, na tym zalety się kończą, bo wykonanie jest mierne.
Zasadniczo książkę dostałam w prezencie, byłam nią podekscytowana i jestem zdeterminowana, żeby zachować o niej dobrą opinię. Ilustracje Justyny Sokołowskiej są naprawdę niesamowite, a projekt graficzny sprawia, że całość odbierać można niemalże jak powieść graficzną. Sama praca etnograficzna i zebranie podań o krwiopijcach z danego obszaru geograficznego to fascynujące przedsięwzięcie. Widać jednak, że autorowi zabrakło materiału na pełen wymiar arkusza wydawniczego i zaczął kombinować. Co z tego mamy? Wstawki o historii i geografii danych wiosek i regionów, momentami wyglądające jak przekopiowane z wikipedii czy podręcznika historii. Rozwlekłe opisy ogrodów pałacowych, zamków, kapliczek. Jakby książka nie mogła się zdecydować, czy jest zbiorem podań czy przewodnikiem turystycznym. Nie mówię, że tych funkcji nie można z powodzeniem łączyć, mówię, że Sala tego nie potrafi. Ale to pół biedy, wystarczy przewrócić kartkę i przejść do kolejnego podania. Gorzej jest, kiedy autor bierze na warsztat powieści o wampirach, zestawiając je z autentycznymi podaniami ludowymi. Pięknie, ale opracowań mitu wampirycznego w literaturze jest mnóstwo i nikt nie będzie na polskim gruncie konkurował z Marią Janion, prawda? Prawdziwe absurdy zaczynają się, kiedy autor zaczyna dywagować o filmowych i serialowych krwiopijcach, niesamowicie wybiórcze i bez większych kompetencji w tej materii. Zestawienie True Blood i Twilight w jednym zdaniu naprawdę wymaga uporczywego ignorowania kontekstu kulturowego obu tych serii. Ale przecież każdy jest specem od popkultury, bo czasem chodzi do kina.
Podsumowując: to piękna książka do oglądania. Podaje kilka ciekawych informacji. Zabrakło w niej kontekstu rodzimych demonologii określonych regionów, z których wszystkie udokumentowane podania wyrastały i plot twist: podania te różnią się między sobą w wielu kwestiach, bo słowiańska demonologia ludowa bogata jest. Innymi słowy, przytoczone historie funkcjonuje sobie tak jakoś w próżni. Ale to piękna książka. Tylko nie za bardzo do czytania.

Praca Sali ma dobry pomysł i niesamowitą szatę graficzną. Niestety, na tym zalety się kończą, bo wykonanie jest mierne.
Zasadniczo książkę dostałam w prezencie, byłam nią podekscytowana i jestem zdeterminowana, żeby zachować o niej dobrą opinię. Ilustracje Justyny Sokołowskiej są naprawdę niesamowite, a projekt graficzny sprawia, że całość odbierać można niemalże jak...