http://superbook.blog.pl/2016/03/25/211-wkkm-87-stan-lee-john-romita-sr-the-amazing-spider-man-nigdy-wiecej-spider-mana/

Są historie w życiorysach postaci literackich które są dla nich kamieniami milowymi. Bez wątpienia chwilowe porzucenie kostiumu Pajęczaka przez Petera Parkera było właśnie takim momentem. Co prawda nie była to dojrzała i długotrwała decyzja, ale liczy się, że kostium na jakiś czas wylądował w śmieciach prawda ? „Nigdy więcej Spider- Mana !” to nie tylko opowieść o wypowiedzeniu umowy na bujanie się po mieście, lecz również kilka poprzedzających ją wydarzeń które w mniejszym lub większym stopniu były kwintesencją ówczesnego Pająka.

Akcja dzieje się jeszcze przed śmiercią Gwen Stacy. Młody Peter miota się między MJ i Gwen, a do tego dochodzi chorowitość cioci May. Truda do pogodzenia z życiem prywatnym służba Spider- Mana nie daje mu chwały, a podłe artykuły w „Daily Bugle’ u” autorstwa J. Jonaha Jamesona który z W.H. Hearstem mógłby podać sobie rękę. Ponadto starzy przeciwnicy nie dają o sobie zapomnieć. Lizard który próbuje odnaleźć samego siebie i zrealizować plan o jakim śnią koszmary zwolennicy teorii reptiliańskiej. Kraven z zapędami myśliwskimi i Shocker. Ten ostatni szokujący na szczęście zbyt długo nie jest.

Komiks jest silny w swojej kanoniczności. Stary dobry Spider- Man któremu daleko jeszcze do ujawniania tożsamości, osobowościowych konfliktów z Octaviusem czy członkostwem w Avengers. Antagoniści poprzebierani za zwierzaki, tłukące się o niego dziewczyny, nobliwa May ( wystarczy zobaczyć sobie jakąż hardą emerytką była ciotka Parkera w „Powrocie do domu” ) i bezkonkurencyjny Jameson. Osoba która jest dla mnie archetypem brukowego dziennikarza nastawionego na zysk i tania sensację. Do tego humor który pojawia się relacjach pomiędzy nim, a Peterem który mimo braku doświadczenia przynosi zaskakująco dobre fotki ze Spider- Manem. To nawet nieco paradoksalne- Peter zarabia na tym, że jest szkalowany. :D

Uważni czytelnicy WKKM, a w szczególności ci, którzy ukochali Przyjaznego Pajęczaka z sąsiedztwa mogą skądś znać kadry z tegoż tomu. A i owszem- wątki z tego komiksu powtórzyły się nieco w „niebieskim” Spider- Manie. Warto sobie przypomnieć ten zacny tytuł. I zobaczyć po latach jak Parko wspomina swe szczenięce lata.



Romitę Młodszego dane było poznać w WKKM między innymi z „Przedwiecznych” czy „Wielkiej Wojny Hulka”. Na Seniora przyszło nieco poczekać, ale było warto. Rysownik stworzył legendarne już plansze, na których opierał się Tim Sale w tworzeniu „Spider- Mana: Niebieskiego”. Kojarzący mi się z serialem animowanym kostium i klasyczny wygląd postaci z otoczenia Parkera pomaga jeszcze bardziej cofnąć się do lat młodzieńczych Spidey’ a. Romita Starszy ma dużo większy wkład w historię komiksu niż jego syn.Junior jest nieco bardziej charakterystyczny ( co nie zawsze wychodzi mu na dobre ), ale nie oznacza to, że jego ojciec to rysownik jakich wielu. Podniebne batalie z Lizardem i Vulture’ m mają do dziś swój smak.

Podsumowanie: Najbardziej klasyczna z klasycznych opowieści o Spider- Manie w WKMM. Peter tłucze się z łotrami w nocy, a za dnia troszczy o ciocię May, prowadzi życie studenta i użera z Jamesonem. Coś pięknego. Cudowne lata Petera jeszcze przed kolejna osobistą stratą. Nostalgia w czystej postaci.

http://superbook.blog.pl/2016/03/25/211-wkkm-87-stan-lee-john-romita-sr-the-amazing-spider-man-nigdy-wiecej-spider-mana/

Są historie w życiorysach postaci literackich które są dla nich kamieniami milowymi. Bez wątpienia chwilowe porzucenie kostiumu Pajęczaka przez Petera Parkera było właśnie takim momentem. Co prawda nie była to dojrzała i długotrwała decyzja, ale liczy...