Lubię fantastykę, SF, więc tym chętniej sięgnęłam po debiut literacki dwóch Polek "Skazani na siebie. Tom I - Dolina Nicole". Choć to nie SF w czystym wydaniu, a raczej powieść przygodowa, obyczajowa, powieść o przyjaźni, władzy, o jej zdobywaniu i utrzymywaniu, to jednak akcja toczy się na obcej planecie w niedalekiej przyszłości i wciągnęła mnie na całego. Marzyła mi się bohaterka, która lubi "grzebać się w maszynach", kobieta-konstruktor. Dzięki Autorki za nią!!!
Jestem zapaloną motocyklistką. Gdy miałam 13 lat, dziadek znając moje zainteresowania, sprezentował mi motor WS. Ciągle się psuła, ale nauczyłam się ją naprawiać jak i następne motory, które kupowałam za pieniądze zarobione na zbieraniu truskawek czy w innych pracach sezonowych. Był więc AWO Simson, Iż Jupiter i Jawa 350 oraz inne, na których jeżdżę do dziś. W garażu dziadka zaczynałam od rozkręcania gaźnika i czyszczenia go, regulowania sprzęgła, zmieniałam klamki od sprzęgła, potem były poważniejsze naprawy elektroniki, ładowania... Nawiedzałam znajomych dziadka, aby wydębić (albo odkupić) od nich części zamienne, pierścienie tłokowe. Do dziś resztki tych przedwojennych i powojennych motocykli, rozebranych wtedy, stoją gdzieś na strychach albo w szopkach. Ile łatwiej byłoby mi, gdybym dysponowała wysypiskiem promów kosmicznych, jakie na Tatui miała Nicole! Choć oczywiście daleko mi do geniuszu głównej bohaterki, która nie tylko remontuje i serwisuje sprzęt elektroniczny innym mieszkańcom planety, to sama konstruuje maszyny, urządzenia, a nawet jest wynalazcą silnika na wodę.
Czytając powieść świetnie wczuwałam się w położenie głównej bohaterki (i ja też nie raz nie mogłam usunąć z rąk smarów, choć nie były to smary pochodzenia kosmicznego). Na Tatui Nicole najchętniej poświęciłaby się konstruowaniu, które jest jej pasją. Niestety musi wziąć na swoje barki tworzenie prawa na nowej planecie, pilnowanie porządku i praw najsłabszych. Do tego spoczywa na niej obowiązek zadbania o swoją grupę, zabezpieczenia jej przyszłości.
"Dolina Nicole" to także powieść o różnicach w zarządzaniu grupą przez lidera-kobietę i lidera mężczyznę, bo i mamy w książce głównego męskiego bohatera, jakże męskiego i jednocześnie ciepłego i dobrego człowieka (rzadkie połączenie) Tony'ego Dąbrowskiego. Autorki pochylają się również nad relacjami rodzinnymi, zwłaszcza relacją dorosłe dziecko-rodzic. Matki bohaterek nie mogą zrozumieć, że to już nie są te same córeczki, które znały z Ziemi. Pobyt na dzikiej planecie zmienia. Wymusza przystosowanie się do ciężkich warunków, ale i ujawnia talenty. Niektóre matki nie potrafią zaakceptować faktu, że już nie mają wpływu na decyzje swoich dzieci. Nie mogą im kazać, jedynie poradzić i to wtedy, gdy zostaną o to poproszone. Córki dorosły.
Izabela Gontowicz-Kapica i Iwona Prończuk poruszają też problem dylematu wyboru: kogo ratować albo kogo ratować w pierwszej kolejności. Czy możemy wartościować ludzkie życie? Czy niektórzy ludzie mogą być cenniejsi od innych? Czy pierwszeństwo zawsze powinna mieć rodzina? A cała akcja toczy się w pięknych, ekologicznych plenerach, tajemniczych jaskiniach... Chciałabym zobaczyć w kinie ekranizację tej powieści. Polecam!!!

Lubię fantastykę, SF, więc tym chętniej sięgnęłam po debiut literacki dwóch Polek "Skazani na siebie. Tom I - Dolina Nicole". Choć to nie SF w czystym wydaniu, a raczej powieść przygodowa, obyczajowa, powieść o przyjaźni, władzy, o jej zdobywaniu i utrzymywaniu, to jednak akcja toczy się na obcej planecie w niedalekiej przyszłości i wciągnęła mnie na całego. Marzyła mi się...