Durarara to tytuł, który poznałam dzięki anime i który nie do końca przypadł mi za pierwszym razem do gustu. Potem była manga, a na końcu wspaniała nowelka. Choć na początku ciężko się przestawić do stylu, w jakim piszą japońscy pisarze, to po kilku stronach czytelnik zostaje pochłonięty przez nietypowy świat, pełen dziwactw i niespotykanych dotąd person, które nie raz zaskoczą swym charakterem a także bogatą. Tak, to niewątpliwie ogromna zaleta ów pisarza, gdyż to, w jaki sposób zostają napisani bohaterowie, jest iście mistrzowski. Nikt nie zostaje pominięty, każdy ma swoją rolę do odegrania, przeszłość i motywy są wyjaśniane w sposób pełny i logiczne, a progres, który dany jest nam ujrzeć, sprawia, iż nie możemy się oderwać od tego tytułu. Ubolewam niestety tylko nad troszkę słabą fabułą. Nie zaprzeczam, sam pomysł i wykonanie są cudowne, ale brakuje mi czegoś, co mogłam doświadczyć w Baccano. Nie mniej jednak ten tytuł zasługuje na swoją uwagę i stwierdzam, że im głębiej w las, tym lepiej. Pierwszy tom jest ciężki, ale kolejne doświadczą dużo większą dawkę rozrywki i mile spędzonego czasu!

Durarara to tytuł, który poznałam dzięki anime i który nie do końca przypadł mi za pierwszym razem do gustu. Potem była manga, a na końcu wspaniała nowelka. Choć na początku ciężko się przestawić do stylu, w jakim piszą japońscy pisarze, to po kilku stronach czytelnik zostaje pochłonięty przez nietypowy świat, pełen dziwactw i niespotykanych dotąd person, które nie raz...