Moim zdaniem jest słabo, ale lepiej niż przy poprzedniej części. Tutaj niewiele się działo, więc niewiele można było zepsuć.
Jednak ktoś liczący na jakiekolwiek postępy w zakresie relacji między bohaterami czy chociażby w ich indywidualnym rozwoju, pewnie się zawiedzie. Iskierką nadziei dla mnie był Ourell podczas sceny łazienkowej. Mam nadzieję, że już taki zostanie, bo trochę się wybija i zachowuje się chyba najbardziej realistycznie spośród wszystkich.

Moim zdaniem jest słabo, ale lepiej niż przy poprzedniej części. Tutaj niewiele się działo, więc niewiele można było zepsuć.
Jednak ktoś liczący na jakiekolwiek postępy w zakresie relacji między bohaterami czy chociażby w ich indywidualnym rozwoju, pewnie się zawiedzie. Iskierką nadziei dla mnie był Ourell podczas sceny łazienkowej. Mam nadzieję, że już taki zostanie, bo...

O dziwo ta część mnie zdziwiła. 2 poprzednie rozczarowały, a przy pierwszym tomie miałam podobne odczucia jak przy tym. Zobaczymy jak część ostatnia wpłynie na cenę całości.

O dziwo ta część mnie zdziwiła. 2 poprzednie rozczarowały, a przy pierwszym tomie miałam podobne odczucia jak przy tym. Zobaczymy jak część ostatnia wpłynie na cenę całości.

Ktoś tu się chyba za duża "Carrie" naoglądał lub naczytał.
Nie rozumie mani autorki do zagranicznych tytułów i nazw. Podzielam natomiast niechęć do palaczy.

Ktoś tu się chyba za duża "Carrie" naoglądał lub naczytał.
Nie rozumie mani autorki do zagranicznych tytułów i nazw. Podzielam natomiast niechęć do palaczy.

Ale porażka.
W skrócie? Fabuła trzyma poziom podobny do poprzednich części, chociaż zamiast gimbusiarskich żartów robi się chaotycznie. Skąd mój powyższy komentarz?

Kreska...
No sorry, nie powiem tego jednak.

To jest czwarty tom i wszyscy już widzieliśmy, jak KattLett potrafi rysować. A to co ma być? 95% kadrów niedorobione! Makabra. Miejscami autorka nie wypełniła pierwszych szkiców (np. dłoń). Wklejała zdjęcia krajobrazów, co robi zwykle, ale zdarzyło się zapomnieć jej przyciąć takie zdjęcie i mamy niewiadomego pochodzenia szary kształt u góry. Krzywe głowy, krzywe twarze, brak porządnych cieni, a jak już są, to nierówne...
Kreska autorki ogólnie opiera się na grze szarości, nie samych kreskach, i ma tendencje do bycia lekko chaotyczną i miejscami rozmytą. Mimo to, nawet w takich scenkach bardzo, ale to bardzo widać spadek poziomu. Ryjem na bruk.

Ja rozumiem, że wydawnictwo goniło, ale to nie nadawało się do oddania. Szkoda papieru na taką jakość rysunku. Bardzo się cieszę, że Katt niedawno przeszła na self-publishing. Może dzięki temu następne buble tego rodzaju nie zaistnieją.

Ale porażka.
W skrócie? Fabuła trzyma poziom podobny do poprzednich części, chociaż zamiast gimbusiarskich żartów robi się chaotycznie. Skąd mój powyższy komentarz?

Kreska...
No sorry, nie powiem tego jednak.

To jest czwarty tom i wszyscy już widzieliśmy, jak KattLett potrafi rysować. A to co ma być? 95% kadrów niedorobione! Makabra. Miejscami autorka nie wypełniła...

Nareszcie coś wyszło na jaw, moje podejrzenia się potwierdziły. Eva okazała się nie tylko patologiczną kłamczuchą, ale też postacią totalnie bezbarwną i moim zdaniem szurniętą. Wiem, że panowie Daggersi ją wspierają (poza tymi, którzy naprawdę chcą jej pomóc i tymi, którzy chcą ją tylko przelecieć, zmiłuj się świecie nad ostatnimi). Za nazywanie Evy psychologiem powinno się iść na szubienicę, jeśli to ona ma być wzorem dla młodzieży, to ja dziękuję za taki świat.

Coś szybko się Katt stacza w odmęty absurdu, ale co biedna może poradzić, kiedy Kotori ją pogania, bo hajs się musi zgadzać. Aż dziwię się sobie, że sam dołożyłem do tego dzieła zniszczenia własne pieniądze. Zrobiłem to jednak z dobrej woli, być może Katt pójdzie kiedyś po rozum do głowy i zacznie tworzyć komiksy naprawdę godne uwagi.

Nareszcie coś wyszło na jaw, moje podejrzenia się potwierdziły. Eva okazała się nie tylko patologiczną kłamczuchą, ale też postacią totalnie bezbarwną i moim zdaniem szurniętą. Wiem, że panowie Daggersi ją wspierają (poza tymi, którzy naprawdę chcą jej pomóc i tymi, którzy chcą ją tylko przelecieć, zmiłuj się świecie nad ostatnimi). Za nazywanie Evy psychologiem powinno się...

Dla mnie totalne rozczarowanie. Po poprzednich częściach, które pokochałam i wniosły trochę świeżości i rozrywki w mój literacki świat, tutaj czar się ulotnił i na większości opowieści powieki leciały mi w dół z nudów, mimo iż krótkie to było.

Dowiadujemy się prawdy o Evie, która okazuje się patologiczną kłamczuchą, mitomanką. Ciężko stwierdzić, co w jej życiu było zmyślone, a co nie, w każdym bądź razie ucieszyło mnie takie rozwiązanie, bo dziewczyna absolutnie nie pasowała mi na panią psycholog. Fajnie, bo postać się trochę skomplikowała, chciałam poznać przyczynę jej stanu psychicznego, ale jednocześnie stała się przy tym totalnie irytująca. O ile w poprzednim tomie jakoś te zawirowania pomiędzy bohaterami były strawne i nie waliły zbytnio po oczach, tak tutaj miałam już dość ciągle tego samego (relacja Eva – David i Eva – Ourell). Połowa wydarzeń w ogóle jak dla mnie nie wniosła nic do treści. No i za mało było Matthiasa.

Zaciekawiło mnie za to zakończenie, kiedy bohaterowie wrócili już ze swojej podróży, której sens pozostał dla mnie zagadką, zrobiło się intrygująco, chcę odkryć wreszcie wszystkie tajemnice, ale już bez drogi na około. Czuję ogromny niedosyt emocji, nawet specyficznego głupiego humoru było co kot napłakał. Nie wiem, czy w którymś momencie pojawił się uśmiech na mojej twarzy, za to pojawiło się mnóstwo innych emocji, zniecierpliwienie, frustracja i wiele więcej, które osiągnęły szczyt przy scenie Evy z Ourellem w łazience. Po tym było mi już wszystko jedno.

Ale podoba mi się jakiś pomysł na całość i mam ogromny sentyment do większości bohaterów, na obrazki nie mogę się napatrzeć. Naprawdę szkoda mi oceniać tylko na sześć, zwłaszcza po moich wysokich ocenach części poprzednich, ale takie jest moje odczucie. Liczę na więcej w kolejnym tomie.

Dla mnie totalne rozczarowanie. Po poprzednich częściach, które pokochałam i wniosły trochę świeżości i rozrywki w mój literacki świat, tutaj czar się ulotnił i na większości opowieści powieki leciały mi w dół z nudów, mimo iż krótkie to było.

Dowiadujemy się prawdy o Evie, która okazuje się patologiczną kłamczuchą, mitomanką. Ciężko stwierdzić, co w jej życiu było...

Bardzo mi się podobała

Bardzo mi się podobała

Eee... Im więcej czytam tym gorzej. Na bardzo niski tor to zeszło i szczerze nie mam ochoty czytać ostatniej części, ale został mi tylko ostatni tom. Główna bohaterka mnie szczerze rozczarowała...

Eee... Im więcej czytam tym gorzej. Na bardzo niski tor to zeszło i szczerze nie mam ochoty czytać ostatniej części, ale został mi tylko ostatni tom. Główna bohaterka mnie szczerze rozczarowała...

Co tu się zadziało, to ja nawet nie wiem.

Co tu się zadziało, to ja nawet nie wiem.