Nie ukrywam: kupiłam książkę z myślą o Oli, mam do niej słabość od dawna…

I nie zawiodłam się – lektura napisana lekkim piórem oraz okraszona dużą dawką subtelnego humoru sprawiła mi prawdziwą przyjemność, a jej dodatkowym atutem są ciekawe i barwne ilustracje autorstwa samej Oli, czyli Olgi Sipowicz.

„Ramona, Mila, Bobo i pięćdziesiąt sześć innych zwierząt” to filozoficzne opowiastki Kamila Sipowicza nie tylko o tytułowych zwierzętach i Roztoczu, gdzie: „Każdy dzień jest (…) piękny. Każdy jest inny. Każdego dnia jest inne światło, inne chmury i inaczej wieją wiatry”, ale także o podróżach odbywanych w czasie i przestrzeni, o życiu jako cudzie istnienia, o szczęściu, o cierpieniu, o śmierci czy o tęsknocie, nazwanej jednym z najpiękniejszych uczuć, znanych nie tylko ludziom, ale i psom.

„Tęsknota tworzy tkankę świata. Splata nas ze wszystkimi stworzeniami. Tworzy węzły z czasu, zapachu, miejsca. Z węzłów biegną ogniki miłości między ludźmi, zwierzętami, ale też tymi, którzy odeszli i tymi, którzy nadchodzą.”

Niemal w każdej z opowiastek znajdziemy także wiele pięknych, ciepłych słów o Oli: Oli ukazanej w rozmaitych sytuacjach życiowych, Oli pochylającej się nad każdym istnieniem, Oli kochającej całym sercem swoje malownicze Roztocze i otaczające ją zwierzęta.

W gruncie rzeczy przecież - jak we wstępie zaznacza autor: „Ludzie mają tylko wtedy sens, gdy są blisko zwierząt”.

Nie ukrywam: kupiłam książkę z myślą o Oli, mam do niej słabość od dawna…

I nie zawiodłam się – lektura napisana lekkim piórem oraz okraszona dużą dawką subtelnego humoru sprawiła mi prawdziwą przyjemność, a jej dodatkowym atutem są ciekawe i barwne ilustracje autorstwa samej Oli, czyli Olgi Sipowicz.

„Ramona, Mila, Bobo i pięćdziesiąt sześć innych zwierząt” to...