Kiedyś dawno temu powiedziałem sobie, że powrócę do tej powieści. Lubię powroty, w których niby wszystko takie same, ale jednak inne. Z perspektywy mijającego czasu dostrzegam często to, co wcześniej było niewidzialne. Ptaśka pamiętam jako powieść trudną, nużącą i wymagającą skupienia. Powieść o chłopcu wrażliwym, zakochanym w kanarkach do tego stopnia, że potrafił upodobnić się do nich tak bardzo, iż zatraca samego siebie. Miałem wówczas piętnaście, może szesnaście lat i żyłem w świecie Ptaśka. Każdy z nas w tym trudnym dla siebie okresie dorastania cierpi w taki sposób, w jaki nikt inny nie cierpi. Wharton przedstawia ten świat oczami dwóch chłopców Ala i Ptaśka. Dwie narracje poplątane ze sobą tak bardzo, że w końcu zadałem sobie pytanie: o co tu naprawdę chodzi? O wspomnienia z dzieciństwa dwóch bohaterów? Na te pytania odpowiedziałem sobie dopiero po zamknięciu książki. W obliczu bezsilności, okrucieństwa wojny, ludzkiej tragedii nie trzeba udawać wariata, by znaleźć się w zamkniętym szpitalu psychiatrycznym.
„ Wszystko jedno, jaki człowiek jest silny, są rzeczy, do których nie można się zmusić”.
Może faktycznie lepiej uciec w świat ptasiej wolności, beztroski, zapaść w kanarkowy sen, by nie czuć lęku i bezsilności pośród cierpienia. Jesteśmy ludźmi o duszy samotnej jak ptak, potrzebujemy przyjaźni, miłości, by stawić czoło rzeczywistości.
Polecam szczerze tę lekturę, która jest podróżą przez wspomnienia i marzenia głównych bohaterów. Są sytuacje, w których Wharton używa słów wulgarnych, by wykrzyknąć otaczającą rzeczywistość. Są i takie, które mogą wywołać uczucie zawstydzenia a nawet obrzydzenia. Największą zaś zaletą są opisy ptaków i wewnętrznych przeżyć bohaterów.

Kiedyś dawno temu powiedziałem sobie, że powrócę do tej powieści. Lubię powroty, w których niby wszystko takie same, ale jednak inne. Z perspektywy mijającego czasu dostrzegam często to, co wcześniej było niewidzialne. Ptaśka pamiętam jako powieść trudną, nużącą i wymagającą skupienia. Powieść o chłopcu wrażliwym, zakochanym w kanarkach do tego stopnia, że potrafił...