"Torowisko" Tadeusza Żuczkowskiego zdecydowanie nie należy do książek, które dają nadzieję na lepsze jutro. Sam jej tytuł trafnie oddaje odczucia, jakie pozostawia ona po sobie - torowisko – kłębowisko myśli, refleksji ciężkich, niewygodnych, takich, które najchętniej schowalibyśmy głęboko w schowku na rupiecie, by już więcej się na nie nie natknąć.

Ta wielowątkowa opowieść jest wyjaśnieniem wszystkich bolączek, targających współczesne społeczeństwo polskie. Wśród nich są: ludzka bezmyślność, ugrzęźnięciu w błogostanie bagna pozorów, i powierzchownym odbiorze świata, brak zaangażowania w kształtowanie narodowej przyszłości, egoizm, bezkrytyczne podporządkowanie się konsumpcji i postawa uznająca unikanie przykrości za najwyższe lub jedyne dobro i cel życia. Miejsce, w którym rozgrywa się akcja powieści, mała miejscowość Wilkowo, to zminiaturyzowany obraz Polski, w którym istnieje podział na tylko dwie barykady: przegranych i zwycięzców. Reprezentanci tej pierwszej, to niegdysiejsze społeczne autorytety: ksiądz, nauczyciel, polityk, którzy utracili powszechne oddziaływanie i zdolność umacniania wartości narodu, a także jednostki wrażliwe, skazane na niezrozumienie w wygenerowanym przez media profilu osób pragnąca uchodzić za intelektualistów, ale niemających do tego żadnych podstaw. Świat tych drugich z kolei, obsadzony jest ludźmi skorumpowanymi, żyjącymi łatwo, lekko i „pieniężnie”.

Ofiarą takiego antyporządku jest w "Torowisku", m.in. Apfelbaum, pokraczny kulawy starzejący się były nauczyciel polonista ze skłonnościami do popadania w stan „kurewicy”, kolekcjonujący wiekowe tabliczki pochodzące z popadającej w ruinę stacji kolejowej. W jego pijackim i rozwiązłym usposobieniu, umiłowaniu „nieakademickiej” poezji Broniewskiego, wsłuchiwaniu się w upływający czas, pirotechnicznych zamachach na terenie pobliskiego supermarketu. Mieszkańcy Wilkowa nie widzą nic innego, tylko psychiczne odchylenie od normy i objaw zdziwaczenia. Bohater ten, jak dowiadujemy się już w epilogu powieści, dopóty cieszył się akceptacją ludzi, dopóki nie napisał o nich książki, pokazując ich takimi, jacy są, zdeprawowanych i pogrążonych w swoim świecie. Podobny los społecznej banicji spotkał innych, którzy spróbowali przeciwstawić się zastanej rzeczywistości.

Polecam wszystkim Polakom.

"Torowisko" Tadeusza Żuczkowskiego zdecydowanie nie należy do książek, które dają nadzieję na lepsze jutro. Sam jej tytuł trafnie oddaje odczucia, jakie pozostawia ona po sobie - torowisko – kłębowisko myśli, refleksji ciężkich, niewygodnych, takich, które najchętniej schowalibyśmy głęboko w schowku na rupiecie, by już więcej się na nie nie natknąć.

Ta wielowątkowa...