O masakra! Ale się spłakałam pod koniec, ostatnia bitwa tomu 5 i puzzle się ułożyły, tajemnice wyszły na jaw, historie życia i dawno napisane przeznaczenie dopełnia się. Rowan musi wyrwać Aelin z jej przeznaczenia, okrutnego przeznaczenia (ale to już w kolejnym tomie/tomach?). Kac książkowy mnie dopadł - rok czekania na dalsze losy Obiecanej Królowej (będzie żyła, musi żyć - tyle przeszła, więc i z cholerną Maeve da sobie radę i z tymi cholernymi kluczami i okiem-zamkiem) i jej męża i towarzysza życia Rowana.
Dzieje się w tym tomie bardzo dużo, spora liczba postaci zebrana w końcu na jednym polu bitwy, okrutnym polu. Część zdarzeń między bohaterami nawet przewidziałam wcześniej, choć nie tak dokładnie oczywiście jak było w powieści. Wydawało mi się już wcześniej, że Aelin może życiem przypłacić za wstawienie kluczy na miejsce, że nie będzie tak lekko :( Czułam, że Lorcan dostanie swój czas i że jakaś kobieta zmiękczy jego serducho i się chłop "nawróci" na dobrą stronę mocy. Podobał mi się bardzo jego wątek z Elide - lubię takie historie, gdy zły/groźny/nieprzejednany/nie-podchodź-do-mnie-i-nie-dotykaj facet jednak ma skrawki serducha i resztki "ludzkich" uczuć. Choć pod koniec ich więź jest zniszczona, to może jednak jakoś się odkupi. Wątek Manon i Doriana wydaje mi się wymuszony i póki co sztuczny straszliwie, Lysandra i Aedion zaczęli ładnie, choć nie byłam przekonana do ich związku (znowu wydawał mi się wymuszony), to z czasem się przekonałam. Ale pod koniec Aedion dostał kubeł zimnej wody i za to, co stało się z Aelin i to, co musi zrobić z Lysandrą, chyba jednak zniszczy ich uczucie. A za samą Aelin serducho się kroi i płacze - co jej cholerna Elena zgotowała za los :(
Aj, musiałam sobie to wypisać, choć mam masę emocji w głowie i sercu po skończeniu książki. Przeczytam na pewno jeszcze raz - dokładnie i z notatkami, bo nie wszystko rozumiałam i coś mogłam poprzekręcać.
I stety-niestety trochę zagrywek powtarza się z drugiej serii autorki, szczególnie z drugiego tomu ACOMAF (potajemny ślub, końcowa "zagrywka" głównej bohaterki, okrężne, ale w końcu nieuniknione trafienie na swojego towarzysza życia (mate) i partnera - oj Rowan, Rowan - znajdź ją i wyrwij z tego zaklętego durnego kręgu wymyślonego przed wiekami, a Maeve i Erawan niech zdychają w męczarniach.

O masakra! Ale się spłakałam pod koniec, ostatnia bitwa tomu 5 i puzzle się ułożyły, tajemnice wyszły na jaw, historie życia i dawno napisane przeznaczenie dopełnia się. Rowan musi wyrwać Aelin z jej przeznaczenia, okrutnego przeznaczenia (ale to już w kolejnym tomie/tomach?). Kac książkowy mnie dopadł - rok czekania na dalsze losy Obiecanej Królowej (będzie żyła, musi żyć...