Majstersztyk dla miłośników sci-fi filozoficznego, egzystencjalnego i moralnego. Ale jest tez miejsce na lekkość i " mrugnięcie okiem". Ray Bradbury potrafił każdemu ciekawemu tematowi nadać bardzo oryginalny, kreatywnie pomyślany i dobrze skomponowany kształt.

Majstersztyk dla miłośników sci-fi filozoficznego, egzystencjalnego i moralnego. Ale jest tez miejsce na lekkość i " mrugnięcie okiem". Ray Bradbury potrafił każdemu ciekawemu tematowi nadać bardzo oryginalny, kreatywnie pomyślany i dobrze skomponowany kształt.

--- Zbiór 18tu, pozornie niepowiązanych ze sobą historii, wytatuowanych na ciele "człowieka ilustrowanego", które opisuje nam narrator spędzający z nim wspólną, księżycową noc, leżąc na trawie i wpatrując się w żywe, ruchome tatuaże wykonane przez kobietę z przyszłości wiele lat wcześniej...
--- Jest tu historia dziejąca się w nowoczesnym, naszpikowanym elektroniką i robotami domu, który stopniowo przejmuje rodzicielską rolę opieki nad dziećmi. Inna opowieść snuje się wokół grupy pilotów z rozbitej rakiety dryfujących w bezkresnym kosmosie, wspólną rozmową przez radio zajmujących swe umysły na ostatnie chwile przed niechybną katastrofą. Kolejne dotyczą wojny atomowej-końca świata, wypraw na inne planety, poszukiwania boga, bezustannej ulewy i klimatu charakterystycznego dla Wenus, gdzie garstka rozbitków przedziera się do słonecznej kopuły, niebezpiecznej pracy rakieciarza, który częstymi wyprawami w kosmos zaniedbuje żonę i nastoletniego syna czy misji szerzenia wiary chrześcijańskiej przez wysłanych na Marsa ziemskich księży... Jest historia nieudolnej inwazji Marsjan na Ziemię, upiornego, "żywego" Miasta polującego na ludzi gdzieś na odległej planecie i kończąca opowiastka o biednym, ale kochającym ojcu fundującym dzieciom "podróż rakietą" na złomie...
--- Jedno z opowiadań opisuje dalszą historię czarnoskórej społeczności, która uciekła rakietami z Ziemi na czerwonego Marsa i 20 lat później, ze zniszczonej atomowym armagedonem Ziemi, przybywa ostatnia ekspedycja ratunkowa znienawidzonego białego człowieka prosić o ratunek dla ocalałych (bezpośrednie powiązanie ze zbiorem "Kroniki marsjańskie")...


(Przeczytane w zbiorczym wydaniu w serii "Artefakty" wydawnictwa Mag)

--- Zbiór 18tu, pozornie niepowiązanych ze sobą historii, wytatuowanych na ciele "człowieka ilustrowanego", które opisuje nam narrator spędzający z nim wspólną, księżycową noc, leżąc na trawie i wpatrując się w żywe, ruchome tatuaże wykonane przez kobietę z przyszłości wiele lat wcześniej...
--- Jest tu historia dziejąca się w nowoczesnym, naszpikowanym elektroniką i...

Kawał świetnej, podskórnie niepokojącej fantastyki. Uncanny valley.

Kawał świetnej, podskórnie niepokojącej fantastyki. Uncanny valley.

Jest to trzecie moje spotkanie z twórczością Raya Bradbury'ego i z pewnością nie ostatnie. Po słynnej powieści „451 stopni Fahrenheita” i nie mniej znanych „Kronikach marsjańskich” przyszła kolej na zbiór opowiadań pt. „Człowiek ilustrowany” i przyznać muszę, że poziomem nieco odstaje powyższe dzieło od moich ulubionych „Kronik marsjańskich”, nie mniej odstaje tylko odrobinę ...no może nieco więcej niż odrobinę.
Powyższy zbiór w odróżnieniu od wyżej wspomnianych „Kronik marsjańskich” różni się tym, że przeplata opowiadania naprawdę znakomite z opowiadaniami przeciętnymi na korzyść mimo wszystko tych pierwszych tzn. znakomitych, do których bez wątpienia zaliczyć można:

Ogniste balony (ocena-10)
Człowiek (ocena-9)
Marionetki SA (ocena-9)
Sawanna (ocena-8)
Przybysz (ocena-8)
Kalejdoskop (ocena-7)
Pozostałe opowiadania wg mojej oceny od przeciętnych po dobre.

Podsumowując: książka na wysokim poziomie, czyta się przyjemnie, opowiadania zapadają w pamięć dzięki swemu niezwykłemu tajemniczemu klimatowi tak charakterystycznemu dla twórczości Raya Bradbury’ego. Polecam.

Jest to trzecie moje spotkanie z twórczością Raya Bradbury'ego i z pewnością nie ostatnie. Po słynnej powieści „451 stopni Fahrenheita” i nie mniej znanych „Kronikach marsjańskich” przyszła kolej na zbiór opowiadań pt. „Człowiek ilustrowany” i przyznać muszę, że poziomem nieco odstaje powyższe dzieło od moich ulubionych „Kronik marsjańskich”, nie mniej odstaje tylko...

Po 'Kronikach Marsjańskich' nie sądziłem, że kolejne zbiory opowiadań Bradbury'ego będą potrafiły podobać mi się jeszcze bardziej. Ale 'Człowiek Ilustrowany' od początku przypadł mi do gustu. Sam pomysł na człowieka noszącego na sobie poruszające się tatuaże ukazujące historie przypadkowych ludzi brzmi świetnie. Historie w większości nosiły te same znamiona co opowiadania w Marsjańskich Kronikach - były to dość ponure rozważania na temat losu, który ludzie sami sobie zgotowali swoją pychą, chciwością, brakiem respektu dla natury i innych stworzeń jak i rządzą władzy.

Zbiory opowiadań bywają różne. Niektóre operują w tym samym świecie, oddzielone są jednak czasowo, bądź ukazują perspektywę różnych ludzi na tą samą problematykę. W Człowieku Ilustrowanym jest dość dziwny zabieg. Historie sprawiały wrażenie osadzonych w innych rzeczywistościach. W niektórych ludzie wyniszczyli się wojnami, w innych podbijali dalekie planety. Spójność jest ostatnią rzeczą, której szukam w zbiorach opowiadań, jednak gryzło mi się to wszystko odrobinę w trakcie czytania.

Po 'Kronikach Marsjańskich' nie sądziłem, że kolejne zbiory opowiadań Bradbury'ego będą potrafiły podobać mi się jeszcze bardziej. Ale 'Człowiek Ilustrowany' od początku przypadł mi do gustu. Sam pomysł na człowieka noszącego na sobie poruszające się tatuaże ukazujące historie przypadkowych ludzi brzmi świetnie. Historie w większości nosiły te same znamiona co opowiadania w...

Zbiór opowiadań, luźno powiązanych w całość motywem Człowieka Ilustrowanego. Stara, dobra klasyka. W dzisiejszych czasach niektóre historie mogą wydawać się naiwne, jednak wszystkie niosą w sobie ponadczasowe przesłanie.
A epilog wręcz genialny.

Zbiór opowiadań, luźno powiązanych w całość motywem Człowieka Ilustrowanego. Stara, dobra klasyka. W dzisiejszych czasach niektóre historie mogą wydawać się naiwne, jednak wszystkie niosą w sobie ponadczasowe przesłanie.
A epilog wręcz genialny.

Najlepsze jest opowiadanie o inteligentnym domu i dzieciach! Black Mirror!

Najlepsze jest opowiadanie o inteligentnym domu i dzieciach! Black Mirror!

Książkowe "Black Mirror" i to z 51 roku, super.

Książkowe "Black Mirror" i to z 51 roku, super.

Ocena z poprawką, że wystawiam ją w stosunku do innych rzeczy autora. W porównaniu z prawie wszystkimi przedstawicielami gatunku, byłyby to wyżyny 9 lub 10 pkt - tak wysoka jest ranga Bradbury'ego. Opowiadania są nierówne. Nie czytałbym jako pierwszy lub jedyny kontakt z tym autorem.

Ocena z poprawką, że wystawiam ją w stosunku do innych rzeczy autora. W porównaniu z prawie wszystkimi przedstawicielami gatunku, byłyby to wyżyny 9 lub 10 pkt - tak wysoka jest ranga Bradbury'ego. Opowiadania są nierówne. Nie czytałbym jako pierwszy lub jedyny kontakt z tym autorem.

Bradbury to Szeherezada opowieści, człowiek iluzjonista czarujący słowem! Książka Człowiek ilustrowany jest powieścią złożoną z opowiadań, autor naprawdę prezentuje nowatorski i świeży pomysł na snucie opowieści. Stanowczo po 451 stopni Fahrenheita jest to jego najlepsza pozycja. Tutaj fantastyka spotyka się z grozą. Bradbury opowiada swoje małe dzieła sf niczym malarz tworzący soczysty obraz! Opowiadania ukazują nam możliwe drogi, którymi podąża przyszłość jednak są one tak mroczne, że lepiej nie iść taką drogą. Uwielbiam tego pisarza, dla mnie to absolutny artysta pisanego słowa. Polecam!

Bradbury to Szeherezada opowieści, człowiek iluzjonista czarujący słowem! Książka Człowiek ilustrowany jest powieścią złożoną z opowiadań, autor naprawdę prezentuje nowatorski i świeży pomysł na snucie opowieści. Stanowczo po 451 stopni Fahrenheita jest to jego najlepsza pozycja. Tutaj fantastyka spotyka się z grozą. Bradbury opowiada swoje małe dzieła sf niczym malarz...