Było to moje drugie spotkanie z prozą Nessera i jestem pewna, że nie ostatnie, bo książka ta zrobiła na mnie jeszcze większe wrażenie niż poprzednia lektura.

Przede wszystkim serce moje podbiła atmosfera powieści - utrzymana w klimacie nostalgicznych wspomnień z dzieciństwa wakacyjna historia z 1960 roku, która na zawsze zapisała się w świadomości nastoletnich bohaterów. Klimatem książka bardzo przypominała mi "Magiczne lata" Roberta McCammona i kultowy serial amerykański "Cudowne lata", z tą różnicą, że tu akcja rozgrywa się w Szwecji.

Narrator opisuje swoje przeżycia jako dorosły człowiek, gdy cofa się pamięcią w odległe czasy, jednak świat pokazany jest z perspektywy dojrzewającego czternastolatka, który w krótkim czasie doświadcza miłości do młodej, seksownej nauczycielki, wielkiej przyjaźni z rówieśnikiem i tragicznych zdarzeń nad jeziorem, doprowadzających ostatecznie do aresztowania jego starszego brata. Do tego dochodzą fizyczne i psychiczne problemy dorastania oraz niepewność związana z chorobą przebywającej od dawna w szpitalu matki...

Niesamowity i niezapomniany jest styl opowieści. Narracja łączy nieskrępowane poczucie humoru z powagą, a nawet liryzmem.
Dodatkowym atutem jest zaskakujące i niejednoznaczne zakończenie intrygi kryminalnej, która - mimo iż decydująco wpływa na życie postaci - odsunięta jest na plan dalszy. Od początku jednak czytelnik wie, że wydarzy się coś tragicznego, gdyż narrator zapowiada wprost mającą nastąpić potworność.

Przeczytałam tę powieść z ogromną przyjemnością i z czystym sumieniem mogę powiedzieć, że to jedna z najciekawszych i najlepszych książek o dojrzewaniu, jakie miałam przyjemność poznać.

Było to moje drugie spotkanie z prozą Nessera i jestem pewna, że nie ostatnie, bo książka ta zrobiła na mnie jeszcze większe wrażenie niż poprzednia lektura.

Przede wszystkim serce moje podbiła atmosfera powieści - utrzymana w klimacie nostalgicznych wspomnień z dzieciństwa wakacyjna historia z 1960 roku, która na zawsze zapisała się w świadomości nastoletnich bohaterów....