Świetna książka. Najlepsza ze wszystkich przeczytanych przeze mnie młodzieżówek. W sumie czy najlepsza jaką przeczytałam, nie wiem, jednak na pewno jest pierwszą książką, która wywarła na mnie takie wrażenie i pierwszą z jaką tak bardzo trudno jest mi się pożegnać.
Przyznam, że na początku miałam bardzo mieszane uczucia co do całej książki. "Kurczę, chyba kupiłam znowu jakiś młodzieżowy syf pełen przesłodzonych relacji i suchych żarcików" pomyślałam. Z początku nie rozumiałam wielu rzeczy. Nie mogłam pojąć pewnych faktów. które dla mnie były śmieszne. Nie mogłam zrozumieć podejścia niektórych bohaterów do niektórych spraw. Ale z czasem, z kolejnymi stronami książka zaczęła na mnie wywierać coraz to lepsze wrażenie. Aż do samego końca. Końca, którego kompletnie się nie spodziewałam (chociaż przyznam, że pewne fakty podejrzewałam przy końcu książki).
Przyznam, że nadal nie mogę się pozbierać po tej książce. Czuję dziwną pustkę i zbiera mi się na płacz. A przecież zakończenie było pozytywne! Bardzo zżyłam się z bohaterami. Nie raz przy czytaniu śmiałam się do łez, a przy końcu miałam łzy w oczach.
Myślę, że ta książka idealnie odwzorowuje cytat "Nie oceniaj książki po okładce". Okładka na pewno na kolana nie powala (przynajmniej nie mnie) ale za to treść niesamowita. Dlatego nie zrażajcie się okładką, ale jednak jedyne co może Was zrazić to to, że poczujecie ogromną stratę i pustkę po przeczytaniu książki (tak jak ja).

Świetna książka. Najlepsza ze wszystkich przeczytanych przeze mnie młodzieżówek. W sumie czy najlepsza jaką przeczytałam, nie wiem, jednak na pewno jest pierwszą książką, która wywarła na mnie takie wrażenie i pierwszą z jaką tak bardzo trudno jest mi się pożegnać.
Przyznam, że na początku miałam bardzo mieszane uczucia co do całej książki. "Kurczę, chyba kupiłam znowu...