Dzieje się tu dużo i jest bardzo ciekawie, czasami tak jest, że jeden nieostrożny krok pociąga za sobą inny i już nie ma odwrotu.
Polecam 🙂

Dzieje się tu dużo i jest bardzo ciekawie, czasami tak jest, że jeden nieostrożny krok pociąga za sobą inny i już nie ma odwrotu.
Polecam 🙂

To niewiarygodne, jak jeden wypadek, może odmienić ludzkie życie. Joanna, nauczycielka języka polskiego, prowadzi spokojne i bezpieczne życie. Każdy jej powrót ze szkoły jest tak samo emocjonujący, jak przebywanie samemu w pustym domu, bez rozrywek, z niemiłymi wspomnieniami dotyczącymi umierającego ojca. Pewnego dnia kierowca tira wyrywa Joannę z jej codziennej rutyny. Niegroźny wypadek staje się punktem zwrotnym w nieprzewidywalnym życiu bohaterki. Początkowa złość na kierowcę tira, z biegiem czasu przeradza się w zauroczenie. Wypadek staje się początkiem romansu Joanny i czarującego Ambrożego. Mimo iż kobieta czuje się szczęśliwie i bezpiecznie w jego ramionach, wyrzuca go z domu, gdy dowiaduje się, że jest żonaty i jest jedną z jego wielu kobiet.

Aby uwolnić się od myśli o Ambrożym, daje szansę sobie i swojemu koledze z pracy. jednak Julka - owoc miłości jej i Ambrożego - nie pozwala tak szybko pozbyć się mężczyzny z głowy. Jego rzadkie i nieregularne odwiedziny wyprowadzają Joannę z równowagi. Dziecku nie mówi, kim jest jej prawdziwy ojciec, a sama decyduje się wyjść za mąż za Marka - kolegę z pracy.

Sięgając po książkę jesteśmy przekonani, że sięgamy po romans. To nic bardziej mylnego. Oprócz scen miłosnych, w książce znajdziemy również momenty przepełnione grozą, dramatyzmem i z dreszczykiem emocji. Nie zabraknie w niej również narkotyków, spisków, a także porwania.
Joanna szukając miłości w ramionach innego mężczyzny, naraża siebie i bliskie jej osoby na niebezpieczeństwo.

Jak daleko potrafią posunąć się dwaj mężczyźni, gdy walczą o kobietę? Ile krzywdy może wyrządzić jeden drugiemu, aby tylko pozbyć się go na zawsze z życia ukochanej? Ambroży z Markiem walczą o Joannę, nie przebierając w metodach i w środkach. Jeden sięga po pomoc do przestępców, inny prosi o nią detektywów. A Joanna nie wie kogo ma wybrać. Serce ciągnie do jednego, a rozum - do drugiego.

https://ksiazkowyswiatwyobrazni.blogspot.com/2016/07/17-zapach-bzu-dariusz-grabowski.html

To niewiarygodne, jak jeden wypadek, może odmienić ludzkie życie. Joanna, nauczycielka języka polskiego, prowadzi spokojne i bezpieczne życie. Każdy jej powrót ze szkoły jest tak samo emocjonujący, jak przebywanie samemu w pustym domu, bez rozrywek, z niemiłymi wspomnieniami dotyczącymi umierającego ojca. Pewnego dnia kierowca tira wyrywa Joannę z jej codziennej rutyny....

Mówi się, że każda miłość jest pierwszą, a jednak są takie uczucia, których nie da się niczym zastąpić, którym nic nie może dorównać. Ta wielka miłość wcale nie musi być pierwszą, ale z pewnością jest ostatnią i nigdy nie można o niej zapomnieć. To obezwładniające uczucie ogarnia ciało i dusze, a druga osoba wypełnia nasze serce i myśli, nie dając się wypędzić nawet wówczas, kiedy zapomnienie byłoby jedynym ratunkiem i przywracało nam poczucie bezpieczeństwa.
Czy jednak w życiu chodzi wyłącznie o to, by było bezpiecznie? Czasami podejmujemy decyzję kierując się irracjonalnymi pobudkami, jesteśmy z tego powodu niezmiernie rozczarowani sobą, cierpimy nawet, ale – paradoksalnie – po latach, właśnie ten wybór pamiętamy, ten wybór wspominamy jako najlepszy, niesie on bowiem ze sobą dreszczyk emocji, ekscytacje, zachłyśnięcie się szczęściem, życiem i jego pięknem. Taką decyzję podjęła właśnie Joanna, prowincjonalna nauczycielka szkoły podstawowej w Ibiczy. Codzienne powroty do szkoły były równie emocjonujące jak sam pobyt w pustym domu, bez rozrywek, przyjemności, ze wspomnieniami dotyczącymi umierającego, despotycznego ojca. Z tej rutyny i umartwiania duszy wytrąca dziewczynę pewien kierowca tira i to … dosłownie. Niegroźny wypadek mający miejsce w pobliżu rodzinnej wioski Joanny staje się punktem zwrotnym w przewidywalnym dotąd życiu i determinuje jej przyszłość. Historię niezwykle emocjonującej znajomości niewinnej nauczycielki z rozpustnym lekkoduchem opowiada nam Dariusz Grabowski w swojej powieści „Zapach bzu”. Choć sięgając po książkę jesteśmy przekonani, że mamy do czynienia z romansem, to jednak nic bardziej mylnego. W powieści znajdziemy bowiem wątki sensacyjne – mamy tu narkotyki, spisek, porwanie, a wszystko to rozgrywa się w sielskich plenerach, otulonych zapachem bzu. Po książkę sięgnąć zatem mogą nie tylko poszukujący idealnej, lekkiej lektury na długi weekend, ale też osoby, które chcą poczuć dreszczyk emocji, które chcą zagłębić się w ludzką psychikę i zastanowić nad motywami, jakie kierują niekiedy ludźmi.
Wypadek staje się początkiem romansu Joanny i Ambrożego – tak bowiem ma na imię przystojny trucker. Kilka godzin później kobieta wzdycha ze szczęścia w jego ramionach i choć zarzuca mu gwałt, to tak naprawdę Ambroży nie jest mężczyzną, który zmuszałby kobiety siłą do spędzenia z nim nocy. Kolejne spotkania, choć nieregularne, dają Joannie wiele szczęścia, przywracają jej poczucie sensu życia, sprawiają, że jest na co czekać. Tyle tylko, że mężczyzna ma nieco inne podejście do ich znajomości, a na dodatek … jest żonaty. Joanna dowiadując się o zobowiązaniach kochanka wyrzuca go z domu, będąc jednocześnie świadomą, że była zaledwie jedną z wielu jego kobiet.


(...)
Pełna treść recenzji znajduje się na stronie: http://qulturaslowa.blogspot.com/2016/05/dariusz-grabowski-zapach-bzu.html

Mówi się, że każda miłość jest pierwszą, a jednak są takie uczucia, których nie da się niczym zastąpić, którym nic nie może dorównać. Ta wielka miłość wcale nie musi być pierwszą, ale z pewnością jest ostatnią i nigdy nie można o niej zapomnieć. To obezwładniające uczucie ogarnia ciało i dusze, a druga osoba wypełnia nasze serce i myśli, nie dając się wypędzić nawet...

„Miłość jest to takie nie wiadomo co, przychodzące nie wiadomo skąd i nie wiadomo jak, i sprawiające ból nie wiadomo dlaczego”. Ta myśl XVI-wiecznego księcia poetów Luisa Vaz de Camoes doskonale charakteryzuje główny wątek książki „Zapach bzu”. Wszak przez kilkaset lat w sprawach damsko – męskich nic się nie zmieniło. Nadal to uczucie niespodziewanie spada na człowieka i nie ma jak się przed nim bronić.
Joannę, skromną wiejską nauczycielkę miłość dopadła w przydrożnym rowie, dokąd spadła z roweru, nie bez udziału czarującego kierowcy Tira, o równie czarującym imieniu, Ambroży. Ambrożego zaś dopadła wtedy, gdy Joanna przestała tolerować jego niesłowność i lekceważenie. Ale „łatwiej zakochać się, nie kochając, niż odkochać, kiedy się kocha” – jak odkrywczo zauważył francuski poeta, książę Francois de la Rochefoucauld.

Joanna próbowała i nic to nie dało, nawet w ramionach innego mężczyzny. Za to obaj mężczyźni poczuli w sobie atawistyczną rywalizację i zwarli się w śmiertelnym uścisku. Walczą o Joannę nie przebierając w środkach i metodach. A Joanna? Joanna nie wie kogo ma wybrać – serce ciągnie do jednego, rozum do drugiego.
Warto sięgnąć po „Zapach bzu”, żeby dowiedzieć się jak zakończyła się ta rywalizacja.

„Miłość jest to takie nie wiadomo co, przychodzące nie wiadomo skąd i nie wiadomo jak, i sprawiające ból nie wiadomo dlaczego”. Ta myśl XVI-wiecznego księcia poetów Luisa Vaz de Camoes doskonale charakteryzuje główny wątek książki „Zapach bzu”. Wszak przez kilkaset lat w sprawach damsko – męskich nic się nie zmieniło. Nadal to uczucie niespodziewanie spada na człowieka i...