Tym razem Maigret, który ma drobne kłopoty ze zdrowiem, wyjeżdża z żoną na kilkutygodniową kurację do Vichy, gdzie pije leczniczą wodę i dużo spaceruje. Na wczasach króluje nuda, te same trasy, te same nawyki, te same twarze. Ale oczywiście przydarza się morderstwo, Maigret nie prowadzi śledztwa, którym kieruje jeden z jego uczniów, pracujący teraz na prowincji, ale daje czasami koledze dobre rady, które oczywiście pozwalają ująć mordercę.

Jest to jedna ze słabszych książek z serii o komisarzu Maigret, prawdę mówiąc trąci nudą. Dlaczego? Dlatego, że naturalną siłą tych książek jest tło obyczajowe. W tej pozycji tło obyczajowe jest wątłe, mamy tu kuracjuszy którzy przyjeżdzają na kilka tygodni, a potem znikają, trudno na tym cokolwiek budować. Może sama intryga kryminalna, a w szczegółności osobowość ofirary, starszej pani która lubi swoją samotność, czyta romantyków (Stendhal), a Balzaca uważa za zbyt brutalnego, jest tu najciekawsza. Niemniej słabości książki pozostają.

Polecam tylko wytrwałym fanom komisarza Maigret.

Tym razem Maigret, który ma drobne kłopoty ze zdrowiem, wyjeżdża z żoną na kilkutygodniową kurację do Vichy, gdzie pije leczniczą wodę i dużo spaceruje. Na wczasach króluje nuda, te same trasy, te same nawyki, te same twarze. Ale oczywiście przydarza się morderstwo, Maigret nie prowadzi śledztwa, którym kieruje jeden z jego uczniów, pracujący teraz na prowincji, ale daje...