Katarzyna Howard, piąta żona Henryka VIII, bliska kuzynka Anny Boleyn, była bardzo naiwna. Zwana przez uwielbiającego ją Henryka „Różą bez kolców”, była bardziej ćmą zwabioną światłem świecy, lecącą prosto w jej płomień. Podobna do swojej kuzynki, a tak od niej różna. Anna była inteligentna, oczytana, wykształcona, potrafiąca rozprawiać z najświatlejszymi umysłami tej epoki, obyta w świecie dzięki kilkuletniemu pobytowi na dworze francuskim. Nie zdołała jednak uniknąć swojego tragicznego losu. Pod względem inteligencji i edukacji, Katarzyna była jej przeciwieństwem, co często wytykał jej wuj, książę Norfolk. Katarzyna była nastoletnią, śliczną i płochą dziewczyną, kiedy została żoną starego jak na tamte czasy króla, schorowanego, z woniejącą nieprzyjemnie i niegojącą się raną na udzie. Pchana w ramiona króla, tak jak i jej poprzedniczka, przez chorobliwie ambitną rodzinę Howardów na czele z księciem Norfolk, nie buntuje się, mimo rozwijającego się uczucia do Tomasza Culpepera. Dwór królewski, ekscytujący i niesamowicie atrakcyjny dla zubożałej dziewczyny, jest jednocześnie śmiertelnie niebezpieczny. I Katarzyna, pomna losu Anny, powinna o tym wiedzieć, powinna być ostrożna. Nie mogła bezkarnie przeciwstawić się wujowi i babci, niewielki miała wpływ na swoje życie, ale chyba też nie za bardzo chciała, bo splendor związany z jej nową rolą królowej, bardzo się jej spodobał. Szybko stała się pionkiem w grze politycznej o wpływy na dworze i niestety, trzeba przyznać, przez lekkomyślne postępowanie, ułatwiła zadanie swoim przeciwnikom.

Smutna jest ta opowieść o młodziutkiej dziewczynie, lekko traktującej życie, chcącej się bawić, kochać, śmiać się, łasej na błyskotki, piękne suknie. Nie była bez winy – kara jednak była niewspółmierna do jej czynów.

Kolejna powieść Jean Plaidy, która na kilka dni zawładnęła moimi myślami i emocjami. Jak to dobrze, że tyle jeszcze książek Plaidy przede mną.

Katarzyna Howard, piąta żona Henryka VIII, bliska kuzynka Anny Boleyn, była bardzo naiwna. Zwana przez uwielbiającego ją Henryka „Różą bez kolców”, była bardziej ćmą zwabioną światłem świecy, lecącą prosto w jej płomień. Podobna do swojej kuzynki, a tak od niej różna. Anna była inteligentna, oczytana, wykształcona, potrafiąca rozprawiać z najświatlejszymi umysłami tej...