Cioran był człowiekiem głęboko nieszczęśliwym a "zawdzięczał" to swojej nadmiernie rozwiniętej samoświadomości. To taki typ, który patrząc na osobę widział szkielet obłożony skórą.
Nostalgiczny wobec przeszłości i niespokojny o swoją przyszłość, aby odreagować zajmował się pisaniem. W "zeszytach" znajdziemy jego prywatne zapiski, zazwyczaj ułożone w formie aforyzmów, lub krótkiego komentarza.
Jest ich dużo oraz są różnej jakości, więc trzeba się przebić przez te słabsze i te przeciętne, aby znaleźć prawdziwe perełki. A tych jest całkiem sporo.

Na razie przeczytałem pierwszą partię, a poniżej wymieniam kilka moich ulubionych:

"Z bliska wszystko, co żyje, najmniejszy owad, zdaje się brzemienny tajemnicą; z daleka jest zerem bez granic".

"Każdy ból się zapomina, upokorzenia - żadnego".

"Gdy ktoś mnie zapewnia, że obca jest mu uraza, zawsze mnie kusi, by dać mu w twarz, żeby mu pokazać, iż się myli".

"Nie żądamy wolności, lecz złudzenia wolności. Właśnie za tym złudzeniem ludzkość upędza się od tysiącleci.
Zresztą skoro, jak ktoś powiedział, wolność jest doznaniem, to jakaż jest różnica między byciem wolnym i uważaniem się za wolnego?"

"Jeśli ma się poczucie, że jest się niczym, to jak można uporczywie chcieć być czymś? W żadnej książce nie znalazłem najmniejszego, naprawdę solidnego argumentu przeciwko oczywistości, jaką jest marność wszystkiego. Ludzi ratuje niewiedza o tym, jak mało znaczą. Przekleństwo to czy przywilej - ja w każdym razie zawsze, aż do zawrotu głowy, odczuwam moją własną - a także innych - nierealność".

"Wiem, że wszystko jest nierzeczywiste, ale nie wiem, jak tego dowieść".

"Sceptyk przyprawia diabła o rozpacz. Otóż sceptyk, nie sprzymierzający się wszak z nikim, nie będzie pomocny ani w dobru - zwłaszcza - w złu. Nie współpracuje z nikim, nawet ze sobą".

"Siły odzyskujemy tylko dzięki codziennej kuracji nieświadomością, którą jest sen".

"Radość nie ma argumentów, smutek ma ich mnóstwo. Skutkiem tego właśnie jest tak okropny i tak trudno nam się z niego wyleczyć".

"Ilekroć powściągam atak gniewu, jestem szczęśliwy, literalnie triumfuję, ale zduszony gniew się mści i tajemnie zżera mnie od środka".

"Zauważono trafnie, że w Indiach kogoś takiego jak Schopenhauer czy Rousseau nikt nigdy nie wziąłby na serio, jako że żyli oni w niezgodzie z głoszonymi przez siebie doktrynami; tymczasem nas to właśnie w nich zaciekawia. Sukces Nietzschego w znacznej mierze wynika z faktu, że bronił teorii, do których nigdy w życiu się nie stosował.
Lubimy, gdy jakiś cherlak, słabeusz czy bywalec pensjonatów dla starych panien głosi apologię siły, egoizmu, pozbawionego skrupułów herosa. Gdyby sam był wcieleniem bohatera, jakiego opiewa w swych tekstach, już dawno przestałby nas intrygować".

"Nieco "głębi" przydają nam tylko nasze dolegliwości. Człowiek dobrze się mający, nawet gdyby obdarzony był geniuszem, jest nieuchronnie powierzchowny".

Cioran był człowiekiem głęboko nieszczęśliwym a "zawdzięczał" to swojej nadmiernie rozwiniętej samoświadomości. To taki typ, który patrząc na osobę widział szkielet obłożony skórą.
Nostalgiczny wobec przeszłości i niespokojny o swoją przyszłość, aby odreagować zajmował się pisaniem. W "zeszytach" znajdziemy jego prywatne zapiski, zazwyczaj ułożone w formie aforyzmów, lub...