"Dzień po dniu kończącego się życia" jest idealnie skonstruowaną ideą, jaka przyświeca tej książce. Konstrukcja została umieszczona na początku wywiadu z bliską dla Beksińskiego osobą co przyczyniło się do zrozumienia większości sytuacji. Brakowało mi jedynie zbioru zdjęć w kolorze, obrazów, o których była mowa. Mam przyzwyczajenie ,że kiedy ktoś wspomina o danym dziele, wolę je natychmiast zobaczyć, by mieć szerszy pogląd. Nie zawsze są chęci i możliwości ,aby za każdym razem spoglądać do Internetu. Przyjemnie dopełniają zdjęcia, które rzucone mimochodem oddają klimat zdarzeń.

Nie jestem w stanie ocenić tej pozycji, ponieważ zawiera prywatne notatki z życia drugiej osoby. Ocena była by dla mnie nie na miejscu. Nie można w końcu ocenić cudzego życia, ot tak sobie i dać mu np. ocenę "przeciętna" lub "arcydzieło". Czuje ,że to mogło by zostać odczytane w dwojaki sposób. Bo czy ocenia się sposób zorganizowania materiału czy treść? Pytanie wydaje się bez odpowiedzi.

"Dzień po dniu kończącego się życia" jest idealnie skonstruowaną ideą, jaka przyświeca tej książce. Konstrukcja została umieszczona na początku wywiadu z bliską dla Beksińskiego osobą co przyczyniło się do zrozumienia większości sytuacji. Brakowało mi jedynie zbioru zdjęć w kolorze, obrazów, o których była mowa. Mam przyzwyczajenie ,że kiedy ktoś wspomina o danym dziele,...