Na wykopaliskach starożytnej Troi dochodzi do serii morderstw inspirowanych mitologicznymi wydarzeniami. Antropolog Mario Ybl chce odkryć prawdę, kto z ekipy archeologów stoi za tymi zbrodniami.
I w zasadzie o fabule trudno więcej napisać, bo mimo sporej objętości nie została ona niepotrzebnie zagmatwana. I dobrze, bo prostota w kryminałach potrafi być zaletą.
Wypełniaczem są tutaj dialogi, w zamierzeniu zapewne zabawne, ale mnie nie śmieszyły, a czasem wręcz wydawały się prostackie. Być może miały oddawać klimat grupowy na wyprawach archeologicznych, w których uczestniczyła autorka, ale na potrzeby literatury chyba wolałabym, żeby nadała im więcej polotu i finezji. Na dodatek pewne frazy powtarzały się do znudzenia. Książkę możnaby również odchudzić, usuwając mnóstwo niepotrzebnych opisów, ani nie wnoszących nic do intrygi, ani nie odmalowujących tła wydarzeń.
Główny bohater irytował mnie jak rzadko kiedy. Jego arogancja i bezczelność została posunięta jak dla mnie do karykatury. Chyba że taki był zamysł autorki: kryminał z przymrużeniem oka w stronę konwencji. Mi się to jednak zupełnie nie podobało. Poza tym odnosiłam wrażenie, że jego zapijaczona narracja obraca się głównie wokół opisów odczuć wewnętrznych po nadmiernej ilości spożytego alkoholu. Ileż pawi nie zostało wypuszczonych na wolność dzięki silnej woli bohatera!
Pozostałe postaci w książce to już w ogóle nieporozumienie. Bardziej jak wyliczanka, że w ogóle ktoś jeszcze istnieje jako potencjalny morderca, a nie postać o wyrazistym charakterze. Niektórym co prawda zostały przypisane jakieś cechy, ale topornie i nachalnie.
Doceniam wiedzę tematyczną i wykorzystanie jej w polskim kryminale. Dostrzegam potencjał i liczę, że kolejne powieści będą bardziej aromatyczne. Mnie to danie niestety w tak przyprawione nie smakowało.

Na wykopaliskach starożytnej Troi dochodzi do serii morderstw inspirowanych mitologicznymi wydarzeniami. Antropolog Mario Ybl chce odkryć prawdę, kto z ekipy archeologów stoi za tymi zbrodniami.
I w zasadzie o fabule trudno więcej napisać, bo mimo sporej objętości nie została ona niepotrzebnie zagmatwana. I dobrze, bo prostota w kryminałach potrafi być zaletą.
Wypełniaczem...