Podobno dziecko zaczyna rozpoznawać głos swojej matki już w okresie prenatalnym. Po urodzeniu dziecka tworzy się więź trudna do rozerwania i uczucie, którego nie może zastąpić nikt i nic. Mówi się, że rodzona matka jest tylko jedna. Nadia bohaterka książki Dawn Barker „Pozwól jej odejść” kilka miesięcy po urodzeniu Louise, patrząc na tą maleńką istotkę, wypowiada takie wzruszające i pełne troski słowa. Widzę cię. Widzę i wiem, że ty o tym wiesz*.

Tę wyjątkowo piękną, pełną emocji opowieść o macierzyństwie oglądamy z perspektywy dwóch przyrodnich sióstr: Nadii oraz jej młodszej siostry Zoe. Zoe to młoda mężatka, która po kilku latach żmudnych starań dowiaduję się, że nie ma najmniejszej szansy na posiadanie potomstwa i nigdy nie zostanie matką. Chęć posiadania dziecka przesłania jej cały świat. Ogarnia ją żal i rozpacz.

Nadia pozornie ma wszystko: męża, ukochane dzieci Charlotte, Violet i Charego, urodę, szczęśliwy dom. Jednak po dziesięciu latach wspólnego życia z Eddiem do ich życia wkrada się rutyna, a oni zaczynają rozmawiać już tylko o swoich dzieciach.

Podczas imprezy urodzinowej Martina, ojca Zoe i Nadii, Zoe zwierza się siostrze z problemu. Nadia po usłyszeniu prawdy jest wstrząśnięta i głęboko poruszona dramatem siostry. Po dłuższym zastanowieniu wpada na pomysł, że zostanie surogatką i urodzi dziecko swojej siostrze. Kiedy kobieta mówi o swoim pomyśle mężowi, Eddie jest mocno zaskoczony i zaniepokojony. Dobrze zna swoją żonę, która jest troskliwą, pełną instynktu macierzyńskiego matką i słusznie przeczuwa, że to nie jest dobry pomysł i wynikną z tego same kłopoty. Uważa, że kobieta nie będzie w stanie oddać dziecka innej kobiecie i poradzić sobie emocjonalnie po porodzie. Nadia nie daje się jednak przekonać i podejmuje decyzje.

Kilka chwil po porodzie obserwujemy wzruszającą scenę kiedy Nadia patrzy na swoją córkę Louise i już wie, że to był największy błąd w jej życiu. Od tej chwili wszystko się zmienia, żadna z kobiet nie planuje ustąpić. Rozpoczyna się pełna emocji walka o dziecko. Początkowo żadna z par nie jest świadoma tego jak mocno walka o dziecko wpłynie na ich małżeństwa, układy rodzinne oraz relacje Nadii i Zoe….

Nie zdradzę oczywiście, która kobieta będzie wychowywała małą Louise, jednak jestem ogromnie ciekawa reakcji czytelniczek na postawy obu kobiet. Ból po stracie dziecka może być ogromny i nie da się go zastąpić niczym innym. Kobiety znalazły się w sytuacji bez wyjścia, można by powiedzieć na własne życzenie, jednak zagłębiając się w powieść czytelniczki prawdopodobnie będą miały coraz większy dylemat, komu należą się prawa do opieki nad dzieckiem. Ta pełna wzruszeń opowieść o matczynej miłości przekraczającej wszelkie granice, w piękny sposób pokazuje nam, że więzów łączących matkę z dzieckiem nie da się zniszczyć i utracić orzeczeniem sądu i żaden prawnik nie jest w stanie ustalić jak należy się czuć i zachować w takiej sytuacji.

Magdalena Wentrys