Dziewiętnastoletnia Feyra jest łowczynią. Podczas srogiej zimy zapuszcza się daleko od domu, w pobliże muru, który oddziela ludzkie ziemie od Prythianu, krainy zamieszkanej przez rasę obdarzonych magią śmiertelnie niebezpiecznych stworzeń, która przed wiekami panowała nad światem. Podczas polowania, Feyra zabija wilka. Wkrótce po tym wydarzeniu, w drzwiach jej chatki pojawia się pochodzący z wysokiego rodu Tamlin w postaci złowrogiej bestii, żądając zadośćuczynienia za tej czyn. Dziewczyna musi wybrać - albo uda się razem z Tamlinem do Prythianu i spędzi tam resztę swoich dni, albo zginie w nierównej walce.

Długo zabierałam się za sięgnięcie po tę pozycję, a zaczynając ją czytać nie spodziewałam się niczego konkretnego. Opinie na jej temat były bardzo podzielone i kontrowersyjne. Zazwyczaj spotykałam się jednak z tymi bardziej pochlebnymi i moja skromna recenzja również będzie do takich należeć. Sarah J. Maas po raz kolejny pokazała co potrafi, w genialny sposób. Zdaję sobie sprawę, że to dopiero pierwsza część nowej serii, więc całość dopiero się rozkręca.

Powieść z połączenia baśni o pięknej i bestii oraz legend o czarodziejskich istotach wywołała na mnie ogromne wrażenie. Ciężko mi o niej cokolwiek napisać, ponieważ mam mętlik w głowie po wydarzeniach z książki, które sprawiły, że czułam się zmieszana, zdenerwowana, zniecierpliwiona, wystraszona i szczęśliwa. Pojawiły się sytuacje, przez które dostawałam palpitacje serca, ale też takie, które nie zaskoczyły mnie w jakikolwiek sposób.

Główna bohaterka nie była osobą do której mentalnie się przywiązałam. Bywały momenty kiedy nie akceptowałam jej decyzji, ale w pełni rozumiałam jej postępowanie. Feya z rozdziału na rozdział stawała się coraz bardziej rozważna i mądrzejsza. Podobało mi się to, ponieważ była tylko człowiekiem, a otaczali ją fae - istoty magiczne i nieśmiertelne. Sam Tamlin był w porządku, jednak i tak najbardziej polubiłam i zżyłam się z bohaterami drugoplanowymi. Z niecierpliwością czekałam na fragmenty i samą obecność Rhysanda - księcia Dworu Nocy, jak i Luciena - posła i przyjaciela Tamlina. Oboje ze świetnymi charakterami, ironiczni, zabawni, na swój sposób tajemniczy.

Akcja powieści rozgrywa się stopniowo, krok po kroku. Nie zostajemy wrzuceni od razu w wir wydarzeń. Autorka przedstawia nam świat wykreowany kawałek po kawałku, odkrywamy jego tajemnice i to jaki jest w dalszej części historii. Nie wszystkie informacje możemy dostać od razu na tacy, co mi się bardzo podobało. Nie czułam się w żaden sposób osaczona, ale z rozdziału na rozdział moja ciekawość rosła, ponieważ nie miałam pojęcia do czego ta historia dąży.

Styl pisania Sarah J. Maas po raz kolejny mnie nie zawiódł. To jak wszystko się potoczyło i zespoliło ze sobą, sprawiło, że natychmiastowo potrzebowałam drugiego tomu. Już teraz wiem jak bardzo pokocham tą serię, zapewne równie mocno jak Szklany tron, który stanowi jedną z moich ukochanych serii książkowych. Intrygi, tajemnice, niepewność i magia są genialnym połączeniem tej powieści. Bohaterowie świetnie wykreowani, świat w którym sami chcielibyśmy żyć, a także wszystkie wydarzenia, które sprawiają, że nie możemy odłożyć książki w dowolnym momencie. Wciągnęła, pochłonęła i sprawiła, że zakochałam się w tej historii.

Dwór cierni i róż stanowi fenomenalne rozpoczęcie nowej serii bestsellerowej autorki Szklanego tronu. Nawet nie zdaję sobie sprawy z tego, jak fantastyczny musi być drugi tom, skoro pierwszy był według mnie tak dobry. Jak najszybciej muszę zabrać się za Dwór mgieł i furii, a Wy jeśli nie czytaliście jeszcze tej książki - koniecznie musicie to zmienić. Po raz kolejny przekonałam się i utwierdziłam w przekonaniu, że Sarah J. Maas jest moją ulubioną autorką z zasłużonego powodu.

Dziewiętnastoletnia Feyra jest łowczynią. Podczas srogiej zimy zapuszcza się daleko od domu, w pobliże muru, który oddziela ludzkie ziemie od Prythianu, krainy zamieszkanej przez rasę obdarzonych magią śmiertelnie niebezpiecznych stworzeń, która przed wiekami panowała nad światem. Podczas polowania, Feyra zabija wilka. Wkrótce po tym wydarzeniu, w drzwiach jej chatki...