Młoda, kobieta, Norweżka - czy można o mniej przystający background do pisania o byłych republikach ZSRR w Azji Środkowej? Chyba nie... Jak autorka poradziła sobie z tak ambitnym zadaniem? Co najmniej średnio.

Przede wszystkim infantylność. Rzucała się w oczy przy okazji każdej rozmowy, każdego spotkania. Zadawane przez autorkę pytania były tak bardzo dyktowane zachodnim myśleniem, że czasem dziwiłem się rozmówcom ich cierpliwości.

Druga sprawa to sposób podróżowania. Autorka zatrzymuje się w hotelach, skąd odbierają ją wynajęci kierowcy wiozący na miejsce odwiedzin. Nieco politowania wzbudziły u mnie momenty, kiedy narracja albo rozmowa była przerywana, bo "trzeba było wracać do hotelu". Brakowało mi tutaj reporterskiego pazura i "wejścia" w życie miejscowych.

Powyższe mankamenty są rekompensowane po części przez sumienne podejście do faktografii. Autorka zebrała mnóstwo faktów i ciekawostek o każdym odwiedzanym miejscu i kraju. Nie są to rzeczy odkrywcze, ale dzięki nim faktycznie można poznać z szerszej perspektywy opisywany region.

Czyli jaka ogólna ocena? Średnia. Z jednej strony reportersko książka po prostu słaba, pisana raczej przez pracownika naukowego, niż reportera z krwi i kości. Z drugiej strony ilość faktów i ciekawostek o całym regionie Azji Środkowej jest naprawdę spora, dzięki czemu można nabrać ogólnego wyobrażenia na temat funkcjonowania poszczególnych krajów, zarówno dziś, jak i w okresie ZSRR.

Młoda, kobieta, Norweżka - czy można o mniej przystający background do pisania o byłych republikach ZSRR w Azji Środkowej? Chyba nie... Jak autorka poradziła sobie z tak ambitnym zadaniem? Co najmniej średnio.

Przede wszystkim infantylność. Rzucała się w oczy przy okazji każdej rozmowy, każdego spotkania. Zadawane przez autorkę pytania były tak bardzo dyktowane zachodnim...