Przyznam, że ubawiłam się z dzieciakami po pachy już na samym początku książeczki, dowiadując się, że tytułowy Ogr nazywa się Tadek Dzieciojadek. Ciekawie, do rymu i w dodatku z imienia jak dziadek moich dzieci, co dodatkowo nakręciło ich radość.

Sama opowieść o Tadku Dzieciojadku, który usilnie poszukuje dzieci bądź księżniczek do schrupania, a spotykają go same niepowodzenia, była fajna i miała w sobie to coś. Momentami było przydługo i akcja mogłaby posuwać się żwawiej do przodu, to była chyba najdłuższa opowieść w Skrzynce, ale puenta i to, do jakiej diety zmusiły Tadka okoliczności było niesamowicie zabawne.

Rysunki, tak jak i w reszcie książeczek z serii, mroczne, charakterystyczne i mają w sobie to coś, co łączy niepokój z elementami komicznymi. Sam wizerunek Ogra nie był specjalnie porywający, ale z całą pewnością budził jakieś emocje, moim dzieciakom ciężko było się z nim oswoić, trochę się bały na początku, ale później było tylko dużo śmiechu. Jedna z fajniejszych książeczek ze Skrzynki Potworów.

Przyznam, że ubawiłam się z dzieciakami po pachy już na samym początku książeczki, dowiadując się, że tytułowy Ogr nazywa się Tadek Dzieciojadek. Ciekawie, do rymu i w dodatku z imienia jak dziadek moich dzieci, co dodatkowo nakręciło ich radość.

Sama opowieść o Tadku Dzieciojadku, który usilnie poszukuje dzieci bądź księżniczek do schrupania, a spotykają go same...