Przez ponad 10 miesięcy czytałam książki Chmielewskiej, mam listę której się trzymam i zapisałam sobie na niej mnóstwo jej książek bo pamiętałam Lewis, którego czytałam 20 lat temu.
Niestety...w większości książki Chmielewskiej są nużące, irytujące a wplatane kasyna i wyścigi konne powodują niechęć ogromną.
Krowa niebiańska to ostatnia książka Chmielewskiej którą przeczytałam. Dość, już nigdy nie sięgnę po żadna inną.
Postać naiwnej Elusi doprowadzała mnie do szału...

Przez ponad 10 miesięcy czytałam książki Chmielewskiej, mam listę której się trzymam i zapisałam sobie na niej mnóstwo jej książek bo pamiętałam Lewis, którego czytałam 20 lat temu.
Niestety...w większości książki Chmielewskiej są nużące, irytujące a wplatane kasyna i wyścigi konne powodują niechęć ogromną.
Krowa niebiańska to ostatnia książka Chmielewskiej którą...

Niestety nieco słabsza pozycja Autorki.
Zwykle te komedie kryminalne, które zawierają wątki miłosne, są marniejsze.
Nadal jest to J. Chmielewska, gwarancja jakości.

Niestety nieco słabsza pozycja Autorki.
Zwykle te komedie kryminalne, które zawierają wątki miłosne, są marniejsze.
Nadal jest to J. Chmielewska, gwarancja jakości.

To już nie TA Chmielewska, ale wciąż jest to odprężająca lektura.

To już nie TA Chmielewska, ale wciąż jest to odprężająca lektura.

Odświeżam po latach....ta jest raczej z tych słabszych.
Wątek mógłby być ciekawy,ale.... bohaterka jest trochę zidiociała, dialogi niskich lotów...... można oddać w podarku do biblioteki.
Wymęczyła mnie

Odświeżam po latach....ta jest raczej z tych słabszych.
Wątek mógłby być ciekawy,ale.... bohaterka jest trochę zidiociała, dialogi niskich lotów...... można oddać w podarku do biblioteki.
Wymęczyła mnie

Jak wiemy, Chmielewska miała fioła na punkcie wyścigów konnych i pewnie innych form hazardu także. I to ją gubi, a czytelników zgubiona autorka pociąga za sobą w przepaść irytacji i znużenia.
Omijać. Wracać do Lesia i jemu podobnych.

Jak wiemy, Chmielewska miała fioła na punkcie wyścigów konnych i pewnie innych form hazardu także. I to ją gubi, a czytelników zgubiona autorka pociąga za sobą w przepaść irytacji i znużenia.
Omijać. Wracać do Lesia i jemu podobnych.

Błagam tylko nie o hazardzie. Bez kasynowych wstawek byłaby o niebo lepsza. Kryminalna aferka i zabawny firmowy język książki całkiem, całkiem.

Błagam tylko nie o hazardzie. Bez kasynowych wstawek byłaby o niebo lepsza. Kryminalna aferka i zabawny firmowy język książki całkiem, całkiem.

Książki Joanny Ch. to dla mnie czysta przyjemność. "Jaśnie państwa nie ma w domu, wzięli gorzkie żale, poszli na roraty. "

Książki Joanny Ch. to dla mnie czysta przyjemność. "Jaśnie państwa nie ma w domu, wzięli gorzkie żale, poszli na roraty. "

Nie tak dobra jak początkowa twórczość autorki, nie śmiałam się przy niej na głos jak przy Lesiu czy Bocznych drogach, ale na relaks wieczorem może być.

Nie tak dobra jak początkowa twórczość autorki, nie śmiałam się przy niej na głos jak przy Lesiu czy Bocznych drogach, ale na relaks wieczorem może być.

Powroty po latach mogą się skończyć różnie. Coś co się podobało wcześniej podoba się ciągle. Coś, co niespecjalnie się lubiło nagle okazuje się zaskakująco dobre. Może być też, że powieść, którą się lubiło traci nagle cały swój urok i tak było ze mną i „Krową niebiańską”. Kiedy czytałem ją ostatni raz jakieś osiem lat temu byłem nią urzeczony a główna bohaterka wydawała mi się bardzo sympatyczną postacią. Aktualnie nie mogę tego niestety powtórzyć. Rozczarowałem się potężnie.

Przede wszystkim postać głównej bohaterki, która w szokujących i stresujących momentach nieruchomiała, wręcz kamieniała jak żona Lota wydała mi się jakaś mało wiarygodna jeśli chodzi o jej podejście do życia. Niezdecydowana, rażąco lekkomyślna, chaotyczna, ulegająca pokusom a przede wszystkim skrajnie naiwna. Owszem, przebłyski zdrowego rozsądku jej się zdarzały, inteligencji też jej odmówić raczej nie można ale mimo wszystko podziałała na mnie odpychająca. I chociaż autorka wykreowała ją na kobietę pełną uroku, dowcipną i wdzięczną to jednak poczułem do niej tym razem zniecierpliwienie i jakieś śladowe ilości antypatii.

Co do intrygi – całkiem ciekawa ale nijaka. Brakowało mi tempa, energii i wręcz życia. Całość była zbyt statyczna i chwilami wlokła się jak flaki z olejem. Elżunia siedząca na wyścigach, Elżunia siedząca niemiłosiernie długo w kasynie a do tego te sadystyczne wręcz chwilami szczegóły gry w ruletkę czy opisy przeżyć przy automatach do gier, Elżunia siedząca w domu przy telefonie, Elżunia siedząca w aucie, Elżunia siedząca przy kawie i koniaczku z przedstawicielem policji. Aż by się chciało złapać ją za ramiona, szarpnąć i nawrzeszczeć by się wreszcie ogarnęła i wreszcie zaczęła robić coś, cokolwiek, byle jednak bardziej energicznie.

Poczucie humoru? Przyzwoite. Ale nie porywające.
Chmielewska potrafiła jednak pisać zdecydowanie lepiej. I chociaż „Krowy niebiańskiej” do tych bardzo złych książek w dorobku autorki nie zaliczę to jednak bez cienia wątpliwości stwierdzam, że jest nad wyraz przeciętna.

Powroty po latach mogą się skończyć różnie. Coś co się podobało wcześniej podoba się ciągle. Coś, co niespecjalnie się lubiło nagle okazuje się zaskakująco dobre. Może być też, że powieść, którą się lubiło traci nagle cały swój urok i tak było ze mną i „Krową niebiańską”. Kiedy czytałem ją ostatni raz jakieś osiem lat temu byłem nią urzeczony a główna bohaterka wydawała mi...

Dla mnie trochę to taka czarna komedia której humor mnie nie rozbawił. Historia fajna ciekawa ; intryga w tle dużo się działo ale nie czułam się tym przytłoczona ...ale ehhh ten humor. Dialogi..no kurczę nieśmieszne i te zdrobnienia drażniące okropnie Elunia , Kaziu wolałabym tą historię napisaną z większą powagą , realizmem. Myślę ,że zbieg okoliczności w tej książce sam by się obronił i historia byłaby wtedy o wiele bardziej intrygująca i hmm zabawna...

Dla mnie trochę to taka czarna komedia której humor mnie nie rozbawił. Historia fajna ciekawa ; intryga w tle dużo się działo ale nie czułam się tym przytłoczona ...ale ehhh ten humor. Dialogi..no kurczę nieśmieszne i te zdrobnienia drażniące okropnie Elunia , Kaziu wolałabym tą historię napisaną z większą powagą , realizmem. Myślę ,że zbieg okoliczności w tej książce sam...