Autor znanej serii programów przekazujących wiedzę historyczną w lekki sposób wziął się za napisanie książki. Od razu trzeba zaznaczyć, że o ile znajomość internetowego cyklu nie jest konieczna do zrozumienia treści, to forma poszczególnych odcinków została w pełni przeniesiona na karty „Historii bez cenzury”. Bez wątpienia jest to pozycja łatwa, żartobliwa i przyjemna, co wydaje się być zaletą o tyle, że nauka historii w szkołach zazwyczaj jest po prostu nudna. Śledząc losy wybranych monarchów (i Piłsudskiego) poznajemy niejako od podszewki ich życie prywatne, dylematy jakim stawiali czoła oraz odrobinę szerszego kontekstu politycznego. Całość napisana jest barwnym, luźnym (czasem aż za bardzo) językiem, a przy tym w sposób nienachalny stara się przekazać czytelnikowi tzw. pigułkę wiedzy na dany temat.
Oczywiście nie jest to podręcznik do historii sensu stricte. Nie jest to pozycja, z której możemy się uczyć na sprawdzian czy kolokwium, a bardziej zbiór ciekawostek, które mają zainteresować, wywołać określone emocje albo zwyczajnie rozbawić. Co prawda niektóre żarty autora są po prostu suche, ale zdarzają się perełki. Nie zmienia to jednak faktu, że idea przyświecająca temu wydaniu jest ze wszech miar słuszna, czyli alternatywny sposób przedstawienia naszej historii. Nie bez znaczenia jest też podkreślanie sytuacji budujących naszą dumę narodową. Ze względu na język, a także fakt, że autor skupił się na co bardziej „mięsistych” kawałkach to „Historia bez cenzury” wydaje się celować w młodszego czytelnika. Ci starsi mogą się zainteresować jedynie wybranymi epizodami, o których nie uczono ich w szkole.

Autor znanej serii programów przekazujących wiedzę historyczną w lekki sposób wziął się za napisanie książki. Od razu trzeba zaznaczyć, że o ile znajomość internetowego cyklu nie jest konieczna do zrozumienia treści, to forma poszczególnych odcinków została w pełni przeniesiona na karty „Historii bez cenzury”. Bez wątpienia jest to pozycja łatwa, żartobliwa i przyjemna, co...