Jedna z tych książek, od których nie da się odejść na dłuższą chwilę za sprawą swojego charakteru: z jednej strony odpychającego, z drugiej zaś magnetycznego, jak to zresztą bywa przy kontakcie z czymś chociażby z lekka kontrowersyjnym. Nie ma w niej w zasadzie miejsca na budowanie napięcia, gdyż wydarzenia, jakie mają miejsce to od samego początku istny rollercoaster. Wsiadamy i niemal automatycznie ustosunkowujemy się emocjonalnie. Zauważyłem, że sporo osób dało się z łatwością sprowokować autorce. Nie wiedzieć czemu poczuli się zaatakowani przez pełen butności sposób bycia Hell – głównej bohaterki powieści – zamiast podejść do sprawy z należytym dystansem. Poniekąd popadli przez to w takie samo plemienne, pełne uprzedzeń myślenie tworzące sztuczne podziały.

Dla mnie osobiście Lolita Pille pokazuje po prostu tę drugą stronę monety elity społeczeństwa – tę mniej oczywistą, nie wywyższoną, lecz pogrążoną przez zebrane bogactwo, wpychające ich wprost ręce dekadencji, pozostającej nie tyle obojętnej na ich majątek i urodę, ile wykorzystującej je, żeby pogrążyć ich jeszcze bardziej. I wbrew pozorom fałszywe przyjaźnie, alkoholizm i narkotyki to ledwie czubek góry lodowej. Można tutaj wystosować wszystkim znane powiedzenie 'Pieniądze szczęścia nie dają', które w gruncie rzeczy nie jest wcale takie kłamliwe. Ostatecznie urodzenie 'ze srebrną łyżką w Vipowskich ustach'; niezapisane prawo do łamania zasad i idąca za tym możność patrzenia z góry na proletariat nie zmienia tego, że wszyscy – cała ludzkość – pozostaje równa wobec cierpienia.

Główną siłą tej książki jest daleko idąca, skrzywiona, wręcz patologiczna percepcja na świat protagonistki, będąca podyktowana efektem wieloletnich zaniedbań wychowawczych jej rodziców: de facto obrania metody wychowywania samymi pieniędzmi. Zajęci gromadzeniem ich, mimowolnie bądź nie wycofują się z życia córki, tym samym nie będąc w stanie poświęcić jej należytej uwagi; miłości potrzebnej do prawidłowego rozwoju. Stąd futro, które Hell nieustannie przed nami nosi – ta zewnętrzna oznaka okrucieństwa, którą tak się szczyci – jest jedynie maską, jaką próbuje nałożyć, chcąc na własną rękę dojść do tego, co tak właściwie liczy się w życiu. Z tej perspektywy nie jest już jedynie rozpuszczoną snobką, a po prostu zagubionym, nieszczęśliwym człowiekiem, porzuconym przez najbliższych w równym stopniu, co te dzieci 'prawdziwej' patologii, przepijającej ostatnie pieniądze na chleb i rachunek za wodę. Tak, czasami nawet wszystko oznacza nic.

Jedna z tych książek, od których nie da się odejść na dłuższą chwilę za sprawą swojego charakteru: z jednej strony odpychającego, z drugiej zaś magnetycznego, jak to zresztą bywa przy kontakcie z czymś chociażby z lekka kontrowersyjnym. Nie ma w niej w zasadzie miejsca na budowanie napięcia, gdyż wydarzenia, jakie mają miejsce to od samego początku istny rollercoaster....

Świat ludzi bogatych. Diabelnie bogatych. Gardzą tobą, gardzą mną, dla nich jesteśmy tylko nędznymi szczurami. A pośrodku całego tego g*wna ona - Hell.

Zastanawialiście się kiedyś jak wygląda życie miliarderów? Pewnie wtedy marzyliście o szybkich samochodach, markowych ciuchach stolikach dla VIP-ów i całej rzeszy przyjaciół. Cóż, może i tak jest, ale jest też wielkie bagno rozpaczy, narkotyków, dziwek i niekończących się orgii.

Cały czas do końca nie wiem jaka jest moja opinia na temat tej książki, wciąż zastanawiam się czy była dziełem sztuki czy totalną klapą. Choć była krótka, nie dało się jej przeczytać na raz. Być może to dlatego, że była nudna. Być może dlatego, że była do bólu prawdziwa i podła w tej prawdzie.

Narracja jest pierwszoosobowa, czas teraźniejszy. Znaczy to tyle, że mamy natłok słów, książka pcha do przodu z każdą chwilą, mniej więcej tak do połowy. Później trochę zwalnia, zatrzymuje się na dwójce żałosnych, bogatych ludzi, którzy gardzą wszystkimi wokół.

Książka na pewno jest pełna bólu, smutku, rozpaczy. Pokazuje, że bogacze też mogą spieprzyć sobie życie. Chyba dużo bardziej niż my. Toną po uszy w kokainie, nie wiedzą ile litrów alkoholu wypili, a po tym wszystkim i tak prowadzą swój samochód.

Przewija się tu nawet historia miłosna. Jest brudna, smutna i chyba najgorsza o jakiej słyszeliście, ale jest. I retoryczne pytanie unoszące się nad książką: czy szczęście i miłość istnieją czy tylko je sobie wymyśliliśmy...?

Świat ludzi bogatych. Diabelnie bogatych. Gardzą tobą, gardzą mną, dla nich jesteśmy tylko nędznymi szczurami. A pośrodku całego tego g*wna ona - Hell.

Zastanawialiście się kiedyś jak wygląda życie miliarderów? Pewnie wtedy marzyliście o szybkich samochodach, markowych ciuchach stolikach dla VIP-ów i całej rzeszy przyjaciół. Cóż, może i tak jest, ale jest też wielkie...

Co to było, nie mam pojęcia. Normalnie mam pustkę w głowie po tym bestselerze.

Co to było, nie mam pojęcia. Normalnie mam pustkę w głowie po tym bestselerze.

Wydaje mi się,że to jedna z "mocniejszych" książek, jakie przeczytałam w ostatnim czasie. Historia dziewczyny, która pomimo posiadania wszystkiego, czego można zapragnąć nadal nie była szczęśliwa i poszukiwała radości zatracając się w narkotykowym nałogu. Książka daje do myślenia, szokuje i pozostaje w pamięci. Pomimo przygnębienia, które odczuwałam podczas lektury myślę, że warto przeczytać tę pozycję, by przemyśleć swoje życie i zdefiniować co dla kogo jest szczęściem.

Wydaje mi się,że to jedna z "mocniejszych" książek, jakie przeczytałam w ostatnim czasie. Historia dziewczyny, która pomimo posiadania wszystkiego, czego można zapragnąć nadal nie była szczęśliwa i poszukiwała radości zatracając się w narkotykowym nałogu. Książka daje do myślenia, szokuje i pozostaje w pamięci. Pomimo przygnębienia, które odczuwałam podczas lektury myślę,...

Po opisie spodziewałam się czegoś dużo lepszego. Książka jest nudna, nic się w niej nie dzieje.

Po opisie spodziewałam się czegoś dużo lepszego. Książka jest nudna, nic się w niej nie dzieje.

Wstrząsający obraz autodestrukcji człowieka.

Wstrząsający obraz autodestrukcji człowieka.

Paryż jest pięknym miastem. Niestety nawet i tam występuje wyraźny podział społeczny.

Hell mieszka na południu Paryża. Jest to dzielnica, gdzie domy są bardzo drogie, tak samo jest z jedzeniem w restauracjach i ubraniami od znanych projektantów.

Główna bohaterka uważa, że jest dziwką, ale jej to nie przeszkadza. Rzuca pieniędzmi na prawo i lewo, bierze narkotyki, pali papierosa za papierosem, pije drinka za drinkiem. Pewnego dnia idzie na zakupy, co nie jest dla niej niczym dziwnym. Ale tego właśnie dnia wyszła ze szpitala po specyficznym zabiegu. W czasie zakupów dochodzi do dziwnego zdarzenia, w czasie którego spotyka tajemniczego chłopaka, którego porsche ma rejestrację 75ONLY75. Czy jeszcze kiedykolwiek go spotka?

Wkrótce okazuje się, że tajemniczym chłopakiem był Andrea, dwudziestodwulatek o równie złej opinii, co osiemnastoletnia Hell. Dwa miesiące nie wystarczyły by o sobie zapomnieli. Wkrótce ogarnia ich dziwne uczucie, którego do tej pory nie znali.

Czy poddadzą się uczuciu? A może je zwalczą?
Dlaczego dziewczyna nazywa się Hell?
Czy bohaterka wreszcie przestanie brać narkotyki, pić i palić pod wpływem Andrei?
Czy miłość jest silniejsza od uzależnień?

Ta książka całkowicie mnie zaskoczyła. Niestety w negatywny sposób.

Bohaterka od samego początku budzi odrazę w czytelniku. Używa drugiej osoby liczby pojedynczej, by nas obrazić, mówić, że jesteśmy biedni, że jej jedna sukienka umie kosztować tyle, co trzykrotność pensji zwykłego człowieka. Jej stosunki z rzekomymi przyjaciółkami są fałszywe, przebywają ze sobą, tylko dlatego że każda ma wysoką pozycję społeczną.

Opis z tyłu książki sugeruje zupełnie inną historię. Chociaż na początku czytania wydaje się, że opis się zgadza, to już gdzieś w połowie książki dziwi się, co tam się wyrabia.

Książka jest napisana lekkim i przyjemnym do czytania językiem, ale są to jedne z niewielu zalet. Drugą jest to, że ma 204 strony. Gdybym miała dłużej znosić Hell, to chyba bym się załamała.

Ogółem, nie polecam tej książki, bo nie wnosi do życia niczego, dodatkowo wzbudza nadzieję w połowie, po czym później ją całkowicie niszczy. Jeżeli ktoś szuka czegoś wartościowego, to ta książka absolutnie się nie nadaje, polecam poszukać innej książki.

Paryż jest pięknym miastem. Niestety nawet i tam występuje wyraźny podział społeczny.

Hell mieszka na południu Paryża. Jest to dzielnica, gdzie domy są bardzo drogie, tak samo jest z jedzeniem w restauracjach i ubraniami od znanych projektantów.

Główna bohaterka uważa, że jest dziwką, ale jej to nie przeszkadza. Rzuca pieniędzmi na prawo i lewo, bierze narkotyki, pali...

Ta książka ma w sobie coś, co cholernie mnie zasmuciło, choć równocześnie i wzbogaciło. Rzeczywistość, która została tutaj przedstawiona dobija. Dobija, bo jest taka prawdziwa. Ukazuje brutalną prawdę o uczuciach ludzkich, nie tylko o tym, jak to jest żyć w rozpuście czy bogactwie.

"W naszym społeczeństwie otwieranie się na drugiego człowieka jest zabronione, trzeba więc ukrywać najbardziej bezinteresowne skłonności pod płaszczem egoistycznych pretekstów lub, jeszcze lepiej, ciemnych machinacji, żeby nie uchodzić za idiotę." To są niestety fakty. I ten naprawdę przygnębiający finał.

Ta książka ma w sobie coś, co cholernie mnie zasmuciło, choć równocześnie i wzbogaciło. Rzeczywistość, która została tutaj przedstawiona dobija. Dobija, bo jest taka prawdziwa. Ukazuje brutalną prawdę o uczuciach ludzkich, nie tylko o tym, jak to jest żyć w rozpuście czy bogactwie.

"W naszym społeczeństwie otwieranie się na drugiego człowieka jest zabronione, trzeba więc...

Po pierwszych kilku stronach miałam ochotę odłożyć tę książkę na półkę i więcej do niej nie wracać. Napisana wulgarnym językiem, odpychająca. Potem jednak wciągnęłam się i już nie mogłam oderwać.
Przypomina o rzeczach, o których wolałam zapomnieć. Mrok duszy, samotność w tłumie, uzależnienia, pustka, śmierć.
Przez chwilę doceniam bardziej to, co teraz mam.

Po pierwszych kilku stronach miałam ochotę odłożyć tę książkę na półkę i więcej do niej nie wracać. Napisana wulgarnym językiem, odpychająca. Potem jednak wciągnęłam się i już nie mogłam oderwać.
Przypomina o rzeczach, o których wolałam zapomnieć. Mrok duszy, samotność w tłumie, uzależnienia, pustka, śmierć.
Przez chwilę doceniam bardziej to, co teraz mam.

Gdy ktoś potrafi zrobić z brudu złoto - mamy do czynienia nie z geniuszem, tylko z talentem. Książka którą trzeba przeżyć, a nie przeczytać.

Gdy ktoś potrafi zrobić z brudu złoto - mamy do czynienia nie z geniuszem, tylko z talentem. Książka którą trzeba przeżyć, a nie przeczytać.