Książka mi się podobała.
I to właściwie mogłoby wystarczyć za całą opinię. A ponieważ przede mną już 78 osób wypisało swoje uwagi - pewnie niewiele mogę dodać. Na pewno nie wykaz postaci ani tło wydarzeń.
Dlaczego więc oceniam"Kamyka" na 7 gwiazdek? Bo dobrze się tę książkę czytało. Bo było napięcie i była refleksja. Bo pojawiały się zbiegi okoliczności, jak w każdej powieści, ale albo były uzasadnione, albo co najmniej realistyczne, a nie wydumane i absurdalne. Bo główne postacie były wyraziste i jednoznaczne (lecz nie papierowe, pozytywy i negatywy zdarzały się każdemu). Bo, choć to kryminał, tym razem nie praca policji (detektywa, dziennikarza) znalazła się w centrum uwagi. Bo główna postać wydarzeń, Daniel Koch, nie został stworzony ani na ideał, ani na herosa zwalczającego zło.
I był klimat, to co lubię. Autorka stworzyła rzeczywistość, którą czytelnik mógł dotknąć, smakować, wyobrażać sobie. I to wystarczy, by ocenić wysoko powieść Jodełki.
Oczywiście, ideału nie było. Zakończenie nieco na siłę przyspieszone. Przemiany psychiczne pewnych osób (sam, Czytelniku, musisz to odnaleźć, nie będę spoilerował) także zbyt pospiesznie się dokonały. Niekiedy praca organów była tak ukryta, że dziwiłem się, jak oni do tego doszli. Intryga kryminalna z sakramentalnym pytaniem "kto winien" była przewidywalna, bo autorka, nie kryjąc tego, postawiła w powieści na inne wątki. Jednakże nie zmienia to ogólnego obrazu powieści, jednego z lepszych, które w tym roku przeczytałem (a było ich wiele, co łatwo sprawdzić na moim profilu).
Polecam.

Książka mi się podobała.
I to właściwie mogłoby wystarczyć za całą opinię. A ponieważ przede mną już 78 osób wypisało swoje uwagi - pewnie niewiele mogę dodać. Na pewno nie wykaz postaci ani tło wydarzeń.
Dlaczego więc oceniam"Kamyka" na 7 gwiazdek? Bo dobrze się tę książkę czytało. Bo było napięcie i była refleksja. Bo pojawiały się zbiegi okoliczności, jak w każdej...