Oto poznajemy Emilię, wróżkę trochę z powołania a trochę z konieczności. A przede wszystkim samotną, nieco zagubioną kobietę, która marzy. Marzy, żeby być kimś innym niż jest. A kim jest? Córką zgorzkniałego, wiecznie narzekającego ojca, któego życie toczy się wokół dwóch spraw: rodzinnego interesu pralniczego i potencjalnego zamążpójścia jego córki.
Emilia pracuje więc w pralni ojca, drą ze sobą koty, jest nieszczęśliwa i bardzo pragnie to zmienić. Na kolejnych kartach towarzyszymy więc głownej bohaterce w tej przemianie.
I tu zaczynają się schody. Autorzy literatury współczesnej przyzwyczaili nas, że tego typu opowieść powinna być smutnym romansem, głeboką, psychologiczną rozprawką lub komedią romantyczną, mocno przesłodzoną na końcu. Wszystko powinno być okraszone dramatycznymi zwrotami akcji, by na końcu triumfalnie przeżywać triumf głównej postaci, która wyrwała się z mroków własnej niemocy.
W tej książce jest inaczej. Zupełnie inaczej. Tak prozaicznie, życiowo, czasem nudno, czasem coś się dzieje, co nie ma związku z głowym wątkiem. Tak, jakoś bardzo podobnie, jak w życiu. Kto z nas przeżywa tyle dramatycznych uniesień, co bohaterki popularnych romansów?
Emilia robi to, co zrobiłaby pewnie prawie każda singielka na jej miejscu: zakłada konto na portalu randkowym. Pełna nadzieii, któej nie chce zapeszyć, więc na wszelki wypadek sama sobie nie wróży, rozpoczyna przygodę z internetowym światem iluzji. Co z tego wynikło? Warto przeczytać, bo w niewielu ksiązkach pisze się o prawdziwej stronie takich randek, bali dla singli itp.
Drugi równoległy wątek to praca wróżki. Wygodna, bo zdalna, dobrze płatna, dająca poczucie niezależności. Tu Emilia zaskakuje nas wiedzą, wręcz życiową mądrością, dojrzałością, ciepłem. Jakby tkwiły w niej dwie zupełnie rózne osoby. Która z nich zwycięży i obejmie panowanie nad Emilią? Oto zagadka, podobnie, jak pytanie czy ona kogoś znajdzie?
Myślę, że bardziej intrygujące jest pytanie kogo? i jak to się rozwinie, niż czy,skoro jest aż tak zdeterminowana. Od razu uprzedzam, że zakończenie dorównuje najlepszym zakończeniom najlepszych książek, które traktowały o miłości. Piękne i wzruszające.
Ale to nie wszystko. Warto wspomnieć o szalonej przyjaciółce naszej bohaterki: Roksanie. Zwariowana, nieodpowiedzialna, spontaniczna i mająca dużo szczęścia - tak można ją scharakteryzować. Aż się prosi parę zdań, w kórych okazuje się, że los przykłądnie ją ukarał. Tymczasem...
Czytając książkę odnosiłam wrażenie, że czytam czyjś, autentyczny, bardzo osobisty pamiętnik. Nie zniekształcony sztucznym wymyślaniem fabuły czy uzgadnianiem watków. Taki zapis z życia trzydziestoletniej kobiety o ciekawym wnętrzu. Z pamiętnika zajętej wrózki to książka bardzo intrygująca. Wbrew opiniom niektórych osób, zapada w pamięć, wystarczy z uwagą ją przeczytać!

Brygida Twaróg-Tokarzewska

Oto poznajemy Emilię, wróżkę trochę z powołania a trochę z konieczności. A przede wszystkim samotną, nieco zagubioną kobietę, która marzy. Marzy, żeby być kimś innym niż jest. A kim jest? Córką zgorzkniałego, wiecznie narzekającego ojca, któego życie toczy się wokół dwóch spraw: rodzinnego interesu pralniczego i potencjalnego zamążpójścia jego córki.
Emilia pracuje więc w...