Z przyjemnością przeczytałam ostatnią część trylogii i uważam ją za najlepszą!
Akcja rozpoczyna się kilka miesięcy po wydarzeniach "Kasztelanki" i przez pierwsze 100 stron, ten kto nie czytał nigdy o losach Marii pozna wszystkie jej dzieje, ponieważ po długiej nieobecności przybywa ona do przyjaciół i rodziny z wizytą. Później rozpoczyna się akcja - główną rolę gra Hulda (żona rycerza Falko, którego poznaliśmy i pożegnaliśmy bez żalu w drugiej części trylogii). To ona stoi za porwaniem ciężarnej Marii, skazuje ją na los niewolnicy (żeby było więcej dramatu w niepewny los rzuca także swoją najmłodszą córkę), a także uznaje syna Adlerów za swoje dziecko.
Marię na targu niewolników kupuje księżna Anastazja i tak była nierządnica trafia do Worosanska, ociera się o Moskwę, przebywa pewien czas w Kostantynopolu, potem przedostaje się do Wenecji, a stamtąd do swojego grodu w Niemczech. Zdobywa uznanie dzięki swojej znajomości ziół, spotyka Odę i zgadza się na wychowanie jej syna, ponadto kocha córkę Huldy jak swoją, także postanawia, że dziewczynka z nią pozostanie.
Tymczasem Michał, przez intrygę Huldy, jest przekonany, że Maria nie żyje. Cesarz postanawia o jego ożenku, jednak nowa zarządczyni nie przypada do gustu mieszkańcom grodu. Kiedy Schwanhilda rodzi córkę, wszyscy mają wątpliwości czy to na pewno dziecko Michała.

To bardzo dużo historii, jak na jedną książkę, a jeszcze zostaje najważniejszy wątek: trzeba odzyskać syna, wydrzeć go z rąk Huldy.

Dopóki Maria nie obudzi się w ciemnym lochu zamku, do którego zabiera ją Hulda, poznajemy losy kobiety przez relacje osób trzecich - bardzo ciekawy zabieg i świetnie użyty w powieści.
Miałam większe niż dotychczas wrażenie, że fabuła przebiega równolegle, narracja biegnie dwoma torami, bez zakłóceń. Dzięki temu bardzo dobrze czytało mi się tę książkę.
W "Testamencie nierządnicy" (w porównaniu do "Kasztelanki") role są odwrócone - to Michał myśli, że Maria nie żyje. Ciekawie poruszona kwestia czarnoskórych w średniowieczu.

Na marginesie: kiepski tłumacz. Nie rozróżnia siostrzeńca od bratanka, dlatego źle jest użyty ten stopień pokrewieństwa w stosunku do książąt rosyjskich. Błędy typograficzne, a nawet fleksyjne. Dramacik wydawniczy.

Z przyjemnością przeczytałam ostatnią część trylogii i uważam ją za najlepszą!
Akcja rozpoczyna się kilka miesięcy po wydarzeniach "Kasztelanki" i przez pierwsze 100 stron, ten kto nie czytał nigdy o losach Marii pozna wszystkie jej dzieje, ponieważ po długiej nieobecności przybywa ona do przyjaciół i rodziny z wizytą. Później rozpoczyna się akcja - główną rolę gra Hulda...