Powróciłem do jednej z uznanych wśród czytelników książek Roberta Ludluma. Została napisana w 1984 roku. "Spisek Akwitanii" spodobał mi się, spełniał moje oczekiwania od sensacyjnej powieści. Było dynamicznie – ciągle jakaś akcja, zdarzenie, komplikacja sytuacji, niespodziewane momenty. Wątki były interesujące, pobudzające wyobraźnię i spowodowały chwile zastanowienia się nad otaczającą ludzi rzeczywistością polityczno-wojskowo-biznesową. Wprawdzie nieprawdopodobieństwem była możliwość uratowania świata przez jednego człowieka, niczym niezniszczalnego i niezwyciężonego herosa. Obrót niektórych sytuacji wydawał mi się nierealny. W dialogach pojawiło się sporo francuskich i niemieckich (w mniejszym stopniu użyto innych języków) wyrażeń w zależności od kraju (czy spotkaniu zagranicznych rozmówców) w którym przebywali bohaterowie powieści. Jednak nie doznałem euforii jaką przeżywałem podczas czytania około trzydzieści lat temu, stąd tylko ocena bardzo dobra, czyli siedmiu gwiazdek, ewentualnie rewelacyjna, czyli ośmiu gwiazdek, ze skali przyjętej w portalu internetowym Lubimy Czytać (ocena była zależna od danego fragmentu książki).

Powróciłem do jednej z uznanych wśród czytelników książek Roberta Ludluma. Została napisana w 1984 roku. "Spisek Akwitanii" spodobał mi się, spełniał moje oczekiwania od sensacyjnej powieści. Było dynamicznie – ciągle jakaś akcja, zdarzenie, komplikacja sytuacji, niespodziewane momenty. Wątki były interesujące, pobudzające wyobraźnię i spowodowały chwile zastanowienia się...

Jeśli jakaś inna książka miałaby najbardziej zbliżyć się klimatem do przygód Jasona Bourne'a to właśnie ta. Ludlum jest autorem nierównym. Wybitnie dobre książki przeplata z przegadanymi i rozwlekłymi tomiszczami napisanymi skostniałym językiem. Ale "Spisek Akwitanii" taki nie jest. Główny bohater niczym Jason Bourne, zaszczuty i poszukiwany przez niemal cały świat, dąży do obalenia tytułowej organizacji mającej na celu przejęcie władzy na całym globie za pomocą niezwykłe misternego planu niosącego śmierć wielu ludziom. Książka jest długa, ale czyta się ją błyskawicznie. Wciąga jak bagno. Polecam.

Jeśli jakaś inna książka miałaby najbardziej zbliżyć się klimatem do przygód Jasona Bourne'a to właśnie ta. Ludlum jest autorem nierównym. Wybitnie dobre książki przeplata z przegadanymi i rozwlekłymi tomiszczami napisanymi skostniałym językiem. Ale "Spisek Akwitanii" taki nie jest. Główny bohater niczym Jason Bourne, zaszczuty i poszukiwany przez niemal cały świat, dąży do...

Główny bohater który jest geniuszem i prawie niezniszczalny ratuje świat a po drodze zabili go i uciekł

Główny bohater który jest geniuszem i prawie niezniszczalny ratuje świat a po drodze zabili go i uciekł

Mega, mega wypas szpiegowski i drugiego świata. Czekałem na kolejny dzień aby ją czytać. Nawet zarywałem noce. ciąge akcja.

Mega, mega wypas szpiegowski i drugiego świata. Czekałem na kolejny dzień aby ją czytać. Nawet zarywałem noce. ciąge akcja.

Naprawdę nie wiem dlaczego panuje opinia że Ludlum jest pisarzem przereklamowanym skoro pisał on takie powieści jak np. ta. Pomimo powtarzającego się motywu bohatera samotnie ratującego świat to i tak autor jest mistrzem w stworzeniu intrygi sensacyjno-szpiegowskiej. W tej książce jest wszystko strzelani , zabójstwa,pościgi i od pierwszych stron niesamowite tempo akcji, może ona posłużyć jako wzór gatunku. Jedyny mankament jej to końcówka tak jakby pisarz się opamiętał że z rozwiniętej akcji powstanie powieść na 1500 stron i jak najszybciej postanowił ją zakończyć, a szkoda.

Naprawdę nie wiem dlaczego panuje opinia że Ludlum jest pisarzem przereklamowanym skoro pisał on takie powieści jak np. ta. Pomimo powtarzającego się motywu bohatera samotnie ratującego świat to i tak autor jest mistrzem w stworzeniu intrygi sensacyjno-szpiegowskiej. W tej książce jest wszystko strzelani , zabójstwa,pościgi i od pierwszych stron niesamowite tempo akcji,...

Ludlum jak zawsze wymiata

Ludlum jak zawsze wymiata

"Głupia jak kilo gwoździ"

Napisana w stylu Ludluma, ale strasznie naiwna...

"Głupia jak kilo gwoździ"

Napisana w stylu Ludluma, ale strasznie naiwna...

Losy świata w rękach jednego człowieka.Kilku podstarzałych generałów,nie mogąc pogodzić się z porażkami podczas II wojny światowej oraz w Wietnamie,zmawia się by połączyć kilka krajów i rządzić nimi za pomocą wojska.Wynajęty prawnik,odkrywa prawdę i próbuje przeszkodzić wojskowym.
Wróciłem do tej powieści po kilku latach i nie zawiodłem się.Realistycznie opisana wizja,szybka akcja tocząca się w kilku krajach.Tego oczekuję od Ludluma i to dostałem.

Losy świata w rękach jednego człowieka.Kilku podstarzałych generałów,nie mogąc pogodzić się z porażkami podczas II wojny światowej oraz w Wietnamie,zmawia się by połączyć kilka krajów i rządzić nimi za pomocą wojska.Wynajęty prawnik,odkrywa prawdę i próbuje przeszkodzić wojskowym.
Wróciłem do tej powieści po kilku latach i nie zawiodłem się.Realistycznie opisana...