Lubię książki Schmitta. Niestety nie każda jest warta uwagi. "Przypadek Adolfa H." przyciąga oczywiście postacią głównego bohatera i obiecuje zaspokojenie ciekawości na temat "co by było gdyby...". No i właśnie, według Schmitta, gdyby Hitler został malarzem, pozostałby "przeciętniakiem". Przynajmniej ja tak odebrałam te historię. Pewnie nie powstałoby wtedy tak wiele prac na temat tej osoby. Ale oczywiście nie chodzi w tej książce jedynie o dywagacje na temat wielu różnych scenariuszy życia. Historia Hitlera - malarza i historia autentyczna mają jedynie posłużyć za tło rozważań na temat tego, w jaki sposób nasze wybory, zbiegi okoliczności, wpływ otoczenia i jego działania determinują nas do czynienia dobra lub też zła. Hitler zdaje się być idealnym obiektem badań dla tych dociekań, ale u Schmitta wypada blado i dość rozwlekle. On jest po prostu nudny - i ten jako artysta, a i ten jako dyktator. Być może, a z tego co wiem - prawie na pewno, taki właśnie był - niepozorny, enigmatyczny, mało skomplikowany. Jednak książka Schmitta jest fikcją literacką, więc miał on prawo nieco ubarwić charakter bohatera. Nie zrobił tego, a szkoda.

Lubię książki Schmitta. Niestety nie każda jest warta uwagi. "Przypadek Adolfa H." przyciąga oczywiście postacią głównego bohatera i obiecuje zaspokojenie ciekawości na temat "co by było gdyby...". No i właśnie, według Schmitta, gdyby Hitler został malarzem, pozostałby "przeciętniakiem". Przynajmniej ja tak odebrałam te historię. Pewnie nie powstałoby wtedy tak wiele prac...