Nie jestem pewna jak mam ocenić "Syrenę", ponieważ nigdy jakoś mnie nie ciągnęło do przeczytania tej pozycji. Nawet gdy już poznałam styl pisarki i wręcz zakochałam się w historii Mer i Maxona z "Rywalek".
O ile książki pani Cass dotyczące wyboru żony przez księcia spośród grupy zupełnie obcych dziewcząt z całego kraju pochłonęła mnie całkowicie, tak historia dziewczyny, której miłość do chłopaka była na pierwszy rzut oka z góry skazana na porażkę przez fakt, że Kahlen jest syreną jakoś do mnie nie przemówiła. Chyba jednak powinnam zacząć od początku, prawda?

Główną bohaterkę poznajemy stopniowa, strona po stronie, zdanie po zdaniu. I powiem wam, że jest to żmudna historia. Jak dla mnie Kahlen za bardzo użala się na swój los, a przecież sama go wybrała. Mogła podjąć inną decyzję, ale zamiast śmierci w głębi oceanu ona wybrała praktycznie nijaką egzystencję - została syreną na całe 100 lat. Miała niezniszczalne ciało, nie starzała się, była piękna, mogła jeść ile chciała i nie tyła (marzenie *.*), ale zmuszona była stawiać się na każde wezwanie Matki Ocean, by razem z innymi syrenami swoim głosem zwabiać statki, a wtedy Matka Ocean zatapiała je. Kahlen nie mogła również rozmawiać z ludźmi, ponieważ jej głos sprawiał, że ci od razu chcieli się topić.
To była cena za ocalenie życia, to była cena decyzji jaką podjęła przed laty.

Wydawać by się mogło, że główna bohaterka pogodziła się ze swoim losem, aż do czasu gdy spotkała miłość swojego życia - Akinli jest młody, przystojny, uczynny, dobry, romantyczny, zabawny. No cud, a nie chłopak. Jak się można tego spodziewać ta dwójka zakochuje się w sobie pomimo tego, że miłość do człowieka jest zakazana dla syreny, a zlekceważenie zakazów Matki Ocean grozi śmiercią obojga kochanków.

"Syrena" okazała się dla mnie historią monotonną, żmudną. Rozczarowałam się, ponieważ początkowo opis tej historii zapowiadał się naprawdę ciekawie. Dodatkowo do przeczytania tego zachęcił mnie fakt, że styl autorki w cyklu "Rywalki" wręcz powalił mnie na kolana i tego samego oczekiwałam przy tej pozycji. Niestety zawiodłam się.
Opisy były zdecydowanie za długie i zawierały to co było zbędne. Wątek miłosny rozwinął się za szybko i był zbyt nierealny jak dla mnie, ale to chyba kwestia gustu.
Jedyne co ratuje tą książkę to ciekawe przemyślenia głównej bohaterki jak i jej sióstr syren, które pozwalają inaczej spojrzeć na umykający nam czas nasze życie.
Również humor jest jednym z plusów tej dosyć krótkiej lektury (około 400 stron) - uwierzcie mi, że w niektórych fragmentach naprawdę wybuchałam śmiechem, może nie zdarzało się to często, ale zawsze coś.

Żałuję, że moja ocena jest taka niska, ale naprawdę nie mogę zmusić się by dać "Syrenie" więcej gwiazdek. Mam nadzieję, że pani Cass uraczy jeszcze swoich czytelników czymś lepszym niż "Syrena".

Nie jestem pewna jak mam ocenić "Syrenę", ponieważ nigdy jakoś mnie nie ciągnęło do przeczytania tej pozycji. Nawet gdy już poznałam styl pisarki i wręcz zakochałam się w historii Mer i Maxona z "Rywalek".
O ile książki pani Cass dotyczące wyboru żony przez księcia spośród grupy zupełnie obcych dziewcząt z całego kraju pochłonęła mnie całkowicie, tak historia dziewczyny,...