Tytuł może być mylący


Właśnie to przychodzi mi pierwsze na myśl, gdy myślę o tej książce. Spoglądając na tytuł miałam wiele obaw, spodziewałam się zwykłego erotyku. Opis też nie zdradzał za wiele z tematu, który mógłby być poruszany, kierowany był on w znaczącej mierze na romans. Jednak kusiło mnie nazwisko autorki. O Mii Sheridan słyszałam same pozytywy, nie mogłam postąpić inaczej, musiałam wyrobić sobie zdanie.

Tym oto sposobem, pełna obaw i nadziei, sięgnęłam po powieść Stinger. Żądło namiętności. Przyznam się, że pierwsze rozdziały składały mi się na naprawdę dobrą historię z pogranicza romansu i erotyku, ale zastanawiałam się, co będzie dalej, gdyż część ta zajęła może z 1/3 książki. A później było już tylko lepiej... Ale wróćmy do początku.

Grace Hamilton jest ułożoną dziewczyną, jej życie określa plan, który zarysowała sobie już dawno i nie chce, by nic go burzyło. Carson Stinger jest facetem, który nie stroni od przygodnego seksu i żyje z dnia na dzień. Kiedy tych dwoje się spotyka, początkowo nie żywią do siebie pozytywnych uczuć, jednak idą ze sobą na układ. To miał być jedynie weekend, ich wspólny weekend bez zobowiązań, ale przerodził się w coś więcej. W coś, co całkowicie ich odmieniło.

Powieść Mii Sheridan od pierwszych stron iskrzy napięciem i przyciągania, by dać się pochłonąć lekturze, całkowicie odpłynąć. Gdy już zaczęłam czytać, nie mogłam przestać. Nie chciałam zdradzać tego w opisie, ale historia ma w sobie nutkę melancholii, którą posiada Pamiętnik Sparksa, zdarzenia, z którymi muszą zmierzyć się bohaterowie w swoim związku, również muszą zmierzyć się z upływem czasu. Powieść rozgrywa się bowiem w czasie wielu lat, które wpływają na zmiany zewnętrzne bohaterów, ich sposób bycia, zachowanie, myślenie...

Grace, którą spotykamy na początku nie jest tą samą Grace, o której czytamy potem. To samo z Carsonem. Zmiany, które krótkotrwały związek wprowadził w bohaterach, wpłynęły na nich pozytywnie. To zadziwiające, jak dwie całkowicie odmienne osoby, mogą się idealnie dopasować i móc tak silnie na siebie oddziaływać. Uczucie z pogranicza baśni, można by napisać, jednak niezwykle mocno ona na mnie oddziałało, kibicowałam bohaterom, chciałam ich szczęścia, chciałam, by na reszcie byli szczęśliwi. By zrozumieli czym, dla nich jest szczęście.

Po powyższych wrażeniach widzicie, że konstrukcja powieści, jest osadzona na romansie. Wszystko jednak stoi pewnie, gdyż konstrukcja ta jest niezwykle przemyślana i wykreowana znakomicie. Czytelnik zżywa się z bohaterami i jak już pisałam, chce ich szczęścia. Dalsze wypadki powieści mają być ku temu motorem. Stinger nie jest jednak jedynie zwierzęcym przyciąganiem, pod pozorem namiętności i przyciągania między bohaterami, kryje się głębokie uczucie, silna więź, do której bohaterowie początkowo nie chcą się przyznać, a także po prostu się jej boją. To naprawdę pełna bólu powieść, która nie zwierza od razu ku szczęśliwemu zakończeniu.

Jednak nawet nie to jest w książce tak niezwykłe. Nie wiem, czy mogę zdradzić, co tak dokładnie tak mnie poruszyło w powieści, bo głośno powiedziano o tym dopiero pod koniec powieści, ale uwierzcie mi, że nie jest to kolejna płytka powieść erotyczna. Autorka poruszyła temat trudny, o którym mówi się mało, a którego nie spodziewałam się kompletnie w tej powieści. Może właśnie, dzięki takim powieściom, które trafiają do szerokiego grona odbiorców, temat ten, będzie nagłaśniany.

Stinger. Żądło namiętności to nie tylko powieść z działu romansu, ale skrywa temat, który mnie zaskoczył, zadziwił i zmusił do myślenia, do tej pory nie spotkałam się z podobnym, w tego typu powieściach. Mia Sheridan, ma lekkie pióro, swoim bohaterom nadaje charaktery, z którymi łatwo się zżyć, niezwykle barwne, różnorodne, a co najważniejsze dynamiczne. Sądzę, że to nie jest koniec mojej przygody z jej twórczością.
Ocena: bardzo dobra+ [5+/6]

Tytuł może być mylący


Właśnie to przychodzi mi pierwsze na myśl, gdy myślę o tej książce. Spoglądając na tytuł miałam wiele obaw, spodziewałam się zwykłego erotyku. Opis też nie zdradzał za wiele z tematu, który mógłby być poruszany, kierowany był on w znaczącej mierze na romans. Jednak kusiło mnie nazwisko autorki. O Mii Sheridan słyszałam same pozytywy, nie mogłam...